Od trzydziestu lat z przerwami zerkam w swą podświadomość

by gdzieś tu wśród nieznanych, czerpać coś, co na nowo

pokazuje mi dzień w dzień, ile jest potrzeby we mnie

w to bym uwierzył że jest dobrze a może być lepiej



Niekiedy za to płacę wyjątkowo słono

bo zamiast żyć, to na życie wolę patrzeć na chłodno

z pozycji obserwatora - korzyści są, więc nagroda

trwa tylko chwilę, gdy siebie w tym widzę nieopodal



Lecz jest to zmowa tych wszystkich myśli w mej głowie

by tworzyć kolejną wokół siebie zmyśloną opowieść

która się z mej strony kończy szybko pytaniem o odpowiedź

na to, jaki sens ma to wszystko - co skutkuje tym, że wciąż błądzę



A gdy ten etap skończę, przechodzę jakby bez spiny

do porządku dziennego nad tym, jaki dziś jestem silny

Wtedy żadne okoliczności nie sprawią, by mnie wnerwiły

te sprawy, które mnie trapią, gdy mój zapłon jest leniwy



Dzieje się to tak samo często, jak wewnątrz przed sobą stanę

i zdam sobie sprawę, że jest dla mnie przestrogą lament

tak samo jak narzekanie; Chcę sobie ulżyć w tym czasie

konkludując sens tych zdarzeń - jest we mnie wróg i przyjaciel