jestem zakochana w tobie
duchu świata niepojęty
choć wiem że mi staniesz grobem
i nie jesteś wcale święty

to wciąż dreszcze mam podskórne
niczym esemesy z sieci
w której plątanina durna
obiecuje kabarecik

taki na sto-dwa i dwieście
wszystkich marzeń niespełnionych
by zrozumieć to nareszcie

życie kadrem jest szalonym
tak szalonym jak realia
żadną miarą nieobjęte

nie odpowiem na pytania
odpowiedzi nie są święte

.

choćbyś podarował księżyc
to już słońce się nie wzruszy
i zaginie w cieniu mgławic
poranionej czynem duszy

w której świat się skurczył w sobie
jak wyschnięty koralowiec
tęskniąc za otwartym morzem
tam gdzie szumi ciepłosłowie

i choć kocham nadal wiernie
to z gwiazd już nie plotę wianków
bo za dużo jest w nich cierni
przeznaczonych dla kochanki

od dziś będę jak zaklęta
w ciszy co urośnie górą
i spróbuję się pojednać
z agresywną dni naturą

może słońce się rozzłoci
gwiazdy znowu wpadną w dłonie
księżyc przymknie oko nocą
by się z iskry zrodził płomień



http://bibsy.pl/jJZ6NGAh/bibsy-pl