ciszy zbawiennej troski oddaję
niechaj w nicości się zadomowią
ja pozostanę z pachnącym majem
by dać zakwitnąć wiosennym słowom

dla własnej formy z wiatrem polecę
gdzieś nad ruczajem wyśpiewać pieśni
wszak jestem majem więc z majem przecież
ten świat spróbuję od nowa prześnić
w morzu zieleni w nieba błękicie
i w pyle drogi jeśli wypadnie
że nowe troski spopielą życie

z wiosną przenigdy nie będę na dnie

.

ja się z tobą nie rozstanę
póki do drzwi nie zapuka
ta dla której życie chwalę
i pokornie rad jej słucham

by mizerią się nie karmić
mimo bólu tego świata
pośród czerni znaleźć karmin
i pod niebem jak ptak latać

więc się nie rozstaję z tobą
weno malowana duszą
lecz gdy ona stanie obok
na twój dźwięk zostanę głuchą

.

wiem że kiedyś mnie wysłuchasz
losie zapisany w gwiazdach
nie pozwolę się zagłuszyć
i niestraszną będzie jazda

w korowodzie ciemnych nocy
wśród u.rojnych krajobrazów
które spoglądając w oczy
wiecznym staną się obrazem
twoją ręką malowanym
nie zaprzeczysz chyba losie

jesteś mym obramowaniem
i istotą wszelkiej rzeczy .