Twoje Wiersze - Duże? Dzieci

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

7 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

JoViSkA

ponad dwanaście godzin temu

Bardzo wzruszający wiersz...
Pozdrawiam Czasem

Czasem

ponad pięć godzin temu

Dziękuję JoVi :) Pozdrowienia!

rzabaprzezrz

dzień temu

Oj tak...Rodzice takich osób, póki jeszcze żyją, zazwyczaj drżą ze strachu na samą myśl o tym, co stanie się z ich dorosłymi już ale wciąż niedorośniętymi dziećmi, kiedy ich zabraknie...Przychodzą do nas jako pacjenci czasami właśnie najbliższe osoby takich dorosłych dzieci, i wciąż wyrażają troskę nie o siebie, ale właśnie o nie. Podziwiam i doceniam ten bezmiar miłości, poświęcenia i oddania...a zauważyłam też, że tacy pacjenci są też wyjątkowo wrażliwi na współpacjentów, spiesząc im często z pomocą...Pozdrawiam serdecznie Kasiu<3

Czasem

ponad dwanaście godzin temu

Uf.... czekałam tu na Ciebie :)
Jest coś takiego w dzieciach o siwych włosach, że niesposób o nich zapomnieć. Rozumiem tych rodziców o których piszesz.

Dzisiejszy świat daje inną receptę. Nie dać im się urodzić... :/

Przeboski Mandaryn

dzień temu

Bardzo wspaniały wiersz

Czasem

dzień temu

Bardzo dziękuję :)

samisen

dzień temu

Starsze osoby boją się samotności, mają w sobie poczucie nieprzydatności i nie zawsze wiadomo, jak im pomóc, czego im potrzeba, jak się do nich odnosić, by nie ranić ich uczuć…
Opiekuję się schorowanym ojcem i dobrze wiem z jakimi trudnościami zmagać się muszą obie strony.
Bardzo dobry wiersz, poruszający okres przemijania, który czeka każdego z nas.
Pozdrawiam serdecznie.

samisen

dzień temu

No za wesoło, to nie jest...
Dzięki bardzo :)

Czasem

dzień temu

Oj to bieda straszna... Życzę dużo sił i cierpliwości!

samisen

dzień temu

Tak, ojciec ma też chorobę Alzheimera oraz związane z tym omamy wzrokowe i słuchowe, więc to dodatkowo pogarsza opiekę. Dodatkowo ma problemy z poruszaniem, niedosłyszy, niedowidzi i nie kontaktuje jak należy. Z domu nie jest w stanie wyjść nawet przy pomocy, bo to czwarte piętro w bloku bez windy więc jest jeszcze gorzej niż z dzieckiem.

Czasem

dzień temu

To doskonale rozumiesz...
Tutaj staram się opowiedzieć o ludziach niepełnosprawnych umysłowo, którzy się zestarzeli. Jednak każda starość to mniej lub bardziej powrót do dzieciństwa.

januszek

dzień temu

No właśnie
skrzydła nie są tylko po to aby dokonywać wysokich i dalekich lotów
ale mają: "osłaniać i okrywać"
Jeśli chodzi o raczkujących na 4 nóżkach jest to zrozumiałe
ale na 3 , o lasce już dużo mniej.
A dysponują oni tzw. mądrością życiową
A jeśli nawet nie są komunikatywni
do dają darmową naukę prawdziwej miłości, pokory w praktyce
co warto pokazowo przekazać następnym pokoleniom...

Bo podobno : "karma wraca".

Dobry,dający do myślenia wiersz. na 6/5

Czasem

dzień temu

O! Fajna sprawa :) Obejrzałam fotki :)

januszek

dzień temu

Tydzień temu byłem przypadkowo w domu opieki .z okazji kolejnej edycji maratonu rowerowego Warnija Szlakami Warmii w zorganizowanym tam przystanku na posiłek dla kolarzy..
Dla pacjentów była to wspaniała okazja do kontaktu ze światem, fotek , rozmów , oklasków itp. A uczestnicy maratonu mówili o najlepszym ( były inne) miejscem na regenerację sił.

https://www.facebook.com/photo/?fbid=1998421694293681&set=pcb.1998439597625224

Czasem

dzień temu

Czasem dysponują mądrością, czasem rozum tracą, czasem nigdy go nie mieli (jak moi bohaterowie). A skrzydła? Tak nie zawsze potrzeba skrzydeł orła, czasem potrzeba kwoki...
Dzięki Jasiu

Moona@

dzień temu

Staruszkowie to takie "na powrót dzieci".
Często samotni, zagubieni, zapomnieni nawet przez najbliższych :(
Nawet najmilsza pani opiekunka nie zastąpi miłości bliskich, która często "odeszła w siną dal" z przeróżnych powodów.
Pozdrawiam

Moona@

dzień temu

Moja interpretacja wynika ze zbyt pospiesznego czytania.
Gdybym uważniej przeczytała to, co pod gwiazdkami, jest szansa, że moje myśli poprowadziłyby w "bliższym" kierunku.
Po Twoich dodatkowych wyjaśnieniach widzę więcej.
Pozdrawiam :)

Czasem

dzień temu

Tak, to prawda. I można to czytać w kluczu ponownego dzieciństwa na starość. Moje dawne spotkanie dotyczyło jednak niepełnosprawnych umysłowo dzieci, które się zestarzały. Dziękuję za Twoje odwiedziny :)

Sylwia U.^(*)

dzień temu

🤗

Czasem

dzień temu

:* :* :*

sturecki

dzień temu

To poruszający obraz dzieci, które dorosły za wcześnie, a jednocześnie wciąż potrzebują opieki i czułości. Prosta, wyuczona formułka na końcu brzmi tu jak cichy krzyk o pomoc, którego nie da się zapomnieć.
6/5

sturecki

dzień temu

To dopisanie dużo zmieni – od razu inaczej się czyta i czuje cały wiersz.
Czasem jeden taki szczegół otwiera zupełnie nowe drzwi w odbiorze.

Czasem

dzień temu

Dziękuję STu. Nie wybrzmiało to tutaj do końca, więc chyba dopiszę w górnym przypisie, te dzieci to były osoby z niepełnosprawnością umysłową, którymi kiedyś zajmowali sie ich rodzice, a potrem trafili do specjalnego domu opieki prowadzonego przez jakąś Fundację.

Pokaż mniej

Logowanie

Duże? Dzieci

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji