Twoje Wiersze - TYLKO JEDNA NIEPEWNOŚĆ

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

13 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Nicotykanie^(*)

2025-11-26

To chyba najbardziej czuły wobec niepewności jako duchowego organu człowieka wiersz jaki u ciebie widziałam. Jeśli Bóg jest pewny, a człowiek nie – kto tu naprawdę wątpi?

sturecki

2025-11-26

Dobre pytanie. Ale wiesz, jak to widzę? Bóg się nie miota, to my mamy w głowie przeciąg. On stoi pewnie, a my kręcimy się jak chorągiewka i jeszcze pytamy, kto tu wątpi. No wiadomo, że ten, co ma więcej pytań niż odwagi.

Kornel Passer

2025-11-12

W naszych portalowych rozmowach nie da się sięgnąć dalej niż do niedokładnych przybliżeń. Na przykład często można odnieść wrażenie, że postrzegamy tu "wiarę" jako taką trochę słabszą "wiedzę", czyli głupszą jej siostrę, czyli kogoś kto ma taki sam cel, jak wiedza, tylko słabiej ten cel realizuje. Tymczasem "wiara" w rozumieniu judeochrześcijańskim nie oznacza zbioru określonych poglądów, np poglądu, że "Bóg istnieje", nie jest pretekstem do intelektualnych rozrywek, ale jest "zawierzeniem Bogu swojego życia", a to coś zupełnie innego. Rozumieją to ortodoksyjni Żydzi, dla których Tora (Pięcioksiąg) nie jest tylko natchnionym tekstem ale "instrukcją życia". Tak samo postrzegają wiarę rzeczywiście wierzący chrześcijanie, którzy "idą za Bogiem", cokolwiek to miałby w praktyce oznaczać.

sturecki

2025-11-13

Wiara w tym ujęciu nie jest „słabszą wiedzą”, lecz relacją i wyborem egzystencjalnym, a nie zbiorem twierdzeń. Wiedza mówi „wiem”, a wiara mówi raczej „prowadzę życie według tego, komu ufam”. To dwa zupełnie różne porządki.
To trafne rozróżnienie, z którym trudno się nie zgodzić.
A mój wiersz jest zapisaną chwilą wątpliwości. bo je po prostu miewam.

Elżbieta

2025-11-12

Przecież i tak nikt z żyjących nie ma pewności na 100% , wiara, zakłada, że się wierzy, szukanie argumentów za lub przeciw i tak nie da pewności!
Ale wiara, tylko wtedy ma sens, gdy się wierzy się "nie na wszelki wypadek, w razie czego", bo to żadna wiara!
Pozdrawiam serdecznie, Staszku:)⭐

sturecki

2025-11-12

Dokładnie ... wiara „na wszelki wypadek” to jak parasol otwarty w domu, niby chroni, ale od deszczu nie ratuje. Prawdziwa wiara nie potrzebuje gwarancji, tylko odwagi, żeby ufać bez rachunku.
Jeśli wierzysz z lęku, to nie Bóg cię prowadzi, tylko strach podpowiada modlitwy.
Pozdrawiam.

ajw

2025-11-12

W niepewności o Bogu człowiek odnajduje świętość własnego oddechu - dowód, ze sens oddycha wciąż razem z nim.. Wiersz jak echo w ciszy..

sturecki

2025-11-12

Echo w ciszy to idealne podsumowanie: wiersz słucha, zanim odpowie.
Pozdrawiam.

dawid own i^(*)

2025-11-12

"a jeśli Bóg jest pewny, a człowiek nie –
to kto tu naprawdę wątpi
że to, co dziś jest niczym
jutro stanie się wszystkim?" Ta strofa naprawdę wywołała we mnie wielkie wrażenie i zadumę...

Pozdrawiam 6 i 5

sturecki

2025-11-12

Cieszę się, że tak ją odebrałaś ... właśnie w tym pytaniu miała się zmieścić cała ludzka bezradność wobec Boskiej pewności.
W końcu między „niczym” a „wszystkim” mieści się całe ludzkie życie i jedno, i drugie może zmieniać miejsca.
Pozdrawiam.

66166

2025-11-12

To wiersz, który warstwa po warstwie odejmuje dogmat, aż zostaje ciało i oddech. Powracające „zostaje” robi za metronom i skalpel naraz – każdy powrót tnie pojęcia i zagęszcza sens.
Pozdrawiam!

sturecki

2025-11-12

Świetna obserwacja. Właśnie o to chodziło, żeby słowo „zostaje” było jak puls, co mierzy życie po stracie wiary w definicje.
Dogmat schodzi tu jak skóra, a pod nim zostaje coś bardziej prawdziwego, bo samo istnienie.
I masz rację, to rytm i cięcie w jednym ... takie oddychanie sensem po amputacji pewności.
Pozzdrawiam.

andrew

2025-11-12

Pewność
bez ufności jest słabiutka.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego popołudnia

sturecki

2025-11-12

Pewność bez ufności to jak krzesło na trzech nogach.
Ufność dodaje jej równowagi, nawet gdy grunt się chwieje.
Bo sama pewność często wie, ale tylko ufność potrafi wierzyć.
Pozdrawiam.

LydiaDel

2025-11-12

Głęboka wiara uniesie Cię tam, skąd przyszedłeś, do Ojca. Z nią żyje się lżej.
Nie zdołamy wszystkiego zrozumieć, wie nie próbujmy być mądrzejsi od Boga.
ON nie wątpi, 6/5 Serdecznie pozdrawiam.

sturecki

2025-11-12

Piękne słowa ... wiara naprawdę unosi, gdy rozum już nie sięga.
Człowiek ciągle próbuje zrozumieć nieskończoność, a Bóg po prostu jest.
Pozdrawiam.

Marek Żak

2025-11-12

Twój bardzo dobry zresztą wiersz i wpis Krysi pozwolił sformułować mi twierdzenie, że masz wybór, wierzyć bezgranicznie i być szczęśliwym, oraz szukać prawdy i gubić się w domysłach i niepewności. Decyzja zależy od każdego z nas, z tym, że ci już z życia zadowoleni, przykładają do tego mniejsza wagę.
Pozdrawiam

sturecki

2025-11-12

I mnie się to spodobało ... hi, hi ... trudno mi uwierzyć, że tak potrafię myśleć.

Marek Żak

2025-11-12

. wiara daje spokój, a szukanie prawdy daje bezsenność.

Zapisałem.

sturecki

2025-11-12

Świetnie to ująłeś ... wiara daje spokój, a szukanie prawdy daje bezsenność.
Jedni wolą sen spokojny, drudzy czuwanie z pytaniami ... każdy płaci swoją cenę.
Może szczęście i prawda to dwa brzegi tej samej rzeki ... nie da się stać na obu, ale można się nauczyć pływać między nimi.
Pozdrawiam.

Krystek

2025-11-12

Szczęśliwi Ci, co głęboko wierzą,
mają nadzieję na wspaniałe życie
po doczesnym życiu.
Serdecznie pozdrawiam z pogodą
ducha:)

sturecki

2025-11-12

Tak, oni już tu żyją lżej, jakby mieli rezerwację po drugiej stronie.
Wiara to najlepszy bilet w jedną stronę, bez daty i bez strachu.
A nadzieja? Ona zawsze pakuję walizkę pierwsza.
Pozdrawiam.

jolka

2025-11-12

Zakończenie optymistyczne-sens to fundament celowości istnienia a cel ktoś musiał wskazać i to porządkuje/w moim przypadku/ rzeczywistość;tę ulotna i realna

sturecki

2025-11-12

I to jest piękne podsumowanie – sens jako kompas, a cel jako kierunek, który nadaje życiu rytm.
Ulotne i realne – dwa światy, które razem dają prawdę możliwą do uniesienia.
Pozdrawiam.

Odyseusz62

2025-11-12

W życiu pewne ą rzeczy dwie
podatki i śmierć
cała reszta to niepewność
chyba że komuś jest wszystko jedno..
Pozdrawiam.

sturecki

2025-11-12

Trafiłeś w punkt ... reszta to tylko drobne między podatkiem a pogrzebem. Niepewność to jedyna stała w tym równaniu.
A jak komuś wszystko jedno, to już nawet los nie ma z kim zagrać w kości.
Pozdrawiam.

Waldi1

2025-11-12

jest pytanie … na które znam odpowiedź … po to przyszedłem na ten świat... by dać świadectwo prawdzie … itd… a kto wątpi ..to jego prawo … szuka i błądzi … a ja idę po śladach Jego … tu widzę sens istnienia mojego ...bez wiary w ducha byłbym marnością nd marnościami ...itd ...tu zakończę wywód i spójrz pod mój wiersz … tak jest odpowiedź …. ,, ja wiem w Kogo ja wierzę „ jet to piękna pieśń uwielbiam gdy Jadzia ją śpiewa ..to na duszy jest mi lżej …
wżyciu bardzo dobrze trafiłem ..żona i ja to jedno ciało jedna krew …
naszej wiary w Boga nic nie zachwieje to opoka na której stoi nasz dom … pozdrawiam serdecznie ...

sturecki

2025-11-12

Widać, że twoja wiara to nie teoria, tylko codzienność, na której naprawdę da się oprzeć.
A słowa „ja wiem, w Kogo ja wierzę” brzmią jeszcze mocniej, gdy się je czuje, a nie tylko śpiewa.
Takiej pewności i takiego domu można tylko pogratulować, bo stoi na skale, nie na piasku.
Pozdrawiam.

Groschek^(*)

2025-11-12

przeczytałem, ale chyba zmarszczki muszę przespać, żeby się z tym zgodzić - zobaczę, co zauważą inni.. ja widzę zaprzeczenie to tymczasem się wstrzymam od komentarza

sturecki

2025-11-12

Jasne, przespanie zmarszczek to najlepszy sposób na świeższe spojrzenie.
A z komentarzem się nie spiesz ... dobre słowa też potrzebują snu, żeby dojrzeć.
Pozdrawiam.