Raz gej się z księdzem całkiem przypadkiem
spotkali jadąc północnym szlakiem
i w rozważania wdali się gładkie,
który prawdziwym z nich jest Polakiem?

-Miłość do kraju łamie struktury,
nie ważne Polska, Francja, Chorwacja.
Nie przeczy temu twój kolor skóry,
wiara, majątek ni orientacja.

-Trzeba ją zawsze mieć w serca głębi,
znać jej historię i obyczaje.
Nieść pomoc gdy ktoś podle ją gnębi,
a nie narzekać, że mało daje.

-Bez krzty prywaty o suchym chlebie
wznosić jej chwałę nad obce kraje.
Krwi swej nie szczędzić w nagłej potrzebie,
gdy wróg przemożny na nią nastaje.

-Cieszyć się gdy jej kwitną biznesy.
Wzmacniać stan siły, oraz atuty.
Łezkę uronić, jeśli triumfy
przyozdabiają mazurka nuty.

-Przyznać się do niej w chwili upadku,
a nie gdy tylko to się opłaca.
Palcem wskazywać fałszywych świadków
których knowanie tron jej wywraca.

-Dbać o jej wolność, oraz kondycję
gdy ktoś przewrotnie na nią nadaje.
Nie być tym, który ojców tradycje
za garść srebrników sprawnie sprzedaje.

Złączył ich wniosek w rozsądku względzie.
Chwal przyzwoitość prostymi słowy.
Miłość ojczyzny niech serce przedzie,
byś nie był zwykłym człekiem miejscowym.