Zapamiętam :)) dzięki

Jak masz ochotę na sarkazm wobec mnie czy moich wierszy to ulżyj sobie. Naprawdę nie żartuję. Kocham się śmiać, również z samego siebie.

Wszystko ok
ja często rzucam sarkazmem, ale wszystko zależy od rozmówcy :))

Nigdy się nie obrażam, natomiast mam ostro wyrobiony zmysł polemizowania , co niestety jest źle odbierane. To chyba zboczenie zawodowe. Spory słowne to moja dziedzina więc czasem przeginam stosując chwyty erystyczne w zwykłych rozmowach. Pozdrawiam serdecznie.

Żle zrozumiałeś. Pisałam tylko o tamtej konkretnej osobie. Ciebie wplotłam w związku z tym, co właśnie dopisałeś... wszystko zaczyna sie od czegoś, ale nie musi kończyć sie tak samo.
Ogólnie nigdy nie imponowało mnie ani oczytanie, ani wiedza wyuczona, ale bardziej życiowa mądrość i co za tym idzie dobroć sama w sobie. To też temat na inną rozmowę.
Mam nadzieję, że się nie obraziłeś...ja tylko prosta kobieta, która kocha polne kwiatki :)))

To nie wszystko, studiowałem też dość dokładnie filozofię i historię, i religioznawstwo. A na dodatek jestem zawodu prawnikiem, więc w tym kierunku też trochę czytałem. Mam też niestety pewne luki w wiedzy, na przykład ze smutkiem stwierdzam, że nie do końca opanowałem robaki kopalne z Patagonii, więc przede mną jeszcze dużo pracy. Natomiast pocieszę Ciebie , że pomyliłaś się co do finalnej oceny mojej osoby. Nie uważam siebie za nieomylnego "wybrańca Boga", a moje demony mają charakter literackich symboli , pod którymi wypowiadam się na temat zła i dobra, bo jako , wbrew pozorom, konserwatysta , wierzę , że te kategorie mają sens. Nie widzę wszędzie demonów, twardo stąpam po ziemi i jako radca prawny, zajmuję się zarabianiem niezłych pieniędzy dla mojej kobiety i dzieci.. Z dziwakami religijnymi , o których piszesz, nie mam nic wspólnego. Jednym słowem pudło, wiem , że mogę sobie u Ciebie na to pozwolić.

Szkoda, bo fajnie jest się nie zgadzać w ciekawych sprawach. Same tylko poklepywanie się w komentarzach nie jest ciekawe na dłuższą metę. .

Wiersz istotnie dotyka tajemnicy, nad która teologowie dyskutują od dwóch tysięcy lat. Jeśli Bóg jest, ale nie ingeruje w nasze życie, to właściwie jakby Go nie było, a jeśli ingeruje, to w jaki sposób i , dlaczego to nie ja jestem tym, który trafił w Lotto. To temat na długi wywód, ale to nie tu ... Dzięki za komentarz...

Dokładnie o to mi też chodziło. Uchwycić ten element wspólnoty ludzkiej, w którym jesteśmy do siebie podobni. We snie , jak w śmierci, nasze sytuacje się wyrównują.

Jeśli wierzysz w Boga w rozumieniu chrześcijańskim, to z dobrodziejstwem inwentarza przyjmuje wiarę w Jego ingerencję w rzeczywistość. Wtedy w konsekwencji pojawia się pytanie , jak ta ingerencja wygląda.

Oczywiście , że wiersz jest małą prowokacją. Za tymi guzikami kryją się otchłanie teologiczne... Zastanawianie się nad tą kwestią jest dla mnie chlebem powszednim. Mimo że kwestie wiary są dla mnie istotne , to jestem zupełnie pozbawiony nabożnego podejścia do tych spraw... Dziękuję i pozdrawiam.

Takie pytania zadają sobie ludzie , którzy przynajmniej dopuszczają w sobie możliwość wiary w Boga. Raczej wolni są od takich pytań ateiści. Buddyści mają sytuację pośrednia ze swoja Karmą. Dzięki konvalove za wejście do tego miejsca.