Jak nie patrzę, to nie widzę i mam nadzieję że tego nie ma... Nie oglądam telewizora, nie słucham i nie czytam wiadomości. Być może jest "jakaś" wojna, może była "jakaś" pandemia, ale poza mną, ja odwróciłem wzrok... A jednak zło się dzieje, pomimo że tego nie widzę.

Twój wiersz wywołał u mnie smutne wspomnienia, ponieważ moja prababcia i jej rodzeństwo zostało zamordowane w getcie lwowskim, a jednemu z ich dzieci, który miał wtedy 8 lat udało się uciec z transportu do Bełżca i opowiadał mi o tym kilka lat temu, więc znam temat .
Pozdrawiam

Poważny wiersz na poważny temat

Bardzo, bardzo trudna tematyka. Przede wszystkim bolesna. Nawet nie wiem, czy jakikolwiek komentarz jest w stanie być tu uznanym za odpowiedni.
Przez ostatnie półtorej godziny ślęczałem nad pewnym tekstem mojego autorstwa. Ze dwa lata temu napisałem dla moich i nie tylko zresztą dla moich dzieci trzy opowiastki, które składają się na spójną całość. Często je czytam swoim maluchom. Zawsze znajdę jakis jeszcze błąd. Akurat dziś postanowiłem kolejny już raz poświęcić chwilę tym tekstom. Skończyłem przed chwilą i wszedłem tu na Portal. Przeczytalem Twój wiersz i po prostu brak mi słów trochę. Tam u mnie różowe flamingi i słonie ze skrzydłami, czary i magia, a tu u Ciebie ból i cierpienie. I Ty i ja napisaliśmy o dzieciach. To zderzenie zawsze jest mocne. Myślę sobie, że często powinniśmy zaglądać przez takie zdjęcia, o których wspomniałeś, do własnej duszy... żeby pytać siebie o to, jacy jesteśmy. Okropność świata, jego piekielność rozpoczyna się właśnie w sercu człowieka. To jest przerażające, ale taki jest fakt. "To ludzie ludziom zgotowali ten los..." - napisała swego czasu Nałkowska.

Wiersz wart zastanowienia.
Pozdrawiam.

Ja od lat pracuję z maleńkimi dziećmi i jestem niezwykle wyczulona na przejawy agresji wobec nich
Takie wiersze powodują że drżę i zamykam się w sobie bardziej

Niedawno widziałem odnalezione nowe zdjęcia z Getta. Kilka dni temu zostały opublikowane. To trudny temat, dla Polaków także, bo byli naocznymi świadkami, a wiele rodzin do dzisiaj pamięta, jak było. Moi dziadkowie przechowywali żydowska dziewczynkę w Krakowie podczas okupacji a wiadomo co za to groziło.
Pozdrawiam

Piękny temat.