Jak by nie było, biorąc za miarodajny naukowy punkt widzenia, raczej nie przetrwamy. Chyba że jest inny punk widzenia ...

Tak, masz rację , jeśli chodzi o ocenę życia jako przeżywanego w sposób skoncentrowany na sobie, ale gdy spojrzymy na całą ludzkość , wydaje mi się , że sprawa wygląda to trochę inaczej. Raczej nie budzi naszego entuzjazmu, że jako gatunek dryfujemy na obrzeżach galaktyki i wkrótce , czyli za trochę milionów lat, przepadniemy wraz z nasza gwiazdą , czyli słońcem. Dziękuję za komentarz.

Jeśli chodzi o Lutra i Biblię jestem słabo obeznany z jego twierdzeniami ale z historii wiem że miał dość jasne i dobre powody by napisać swoich 95 tez. A to jak mu poszło dalej to podejrzewam że sprartolił ale nie czuję się kompetentny by to oceniać.
Jeśli idzie o Ziemię uważam ze kulistość i strefy klimatyczne to zajebiaszcza sprawa jest różnorodność jest zabawa. Nie wszyscy przecież zmieścilibyśmy się w Grecji.

Ja osobiści wolałbym, by Ziemia była płaska i panował na niej jeden klimat. oczywiście śródziemnomorski. Plaska Ziemia wprawdzie sprawiałby problem intelektualny, bo musiałbym się ciągle zastanawiać, na czym jest ona posadowiona , ale podobny problem i tak występuje przy Ziemi kulistej poruszającej się w rozszerzającym się Wszechświecie , bo nie wiem, w czym do cholery wszechświat się rozszerza? Codo Lutra to mam smaczek może niezbyt dla mnie przyjemny, bo jestem protestantem. Otóż Luter napisał, że koncepcja Kopernika nie może być prawdziwa , bo przecież w Biblii jest napisane , że "Jozue przy pomocy modlitwy wstrzymał słońce" (w domyśle nie Ziemię). Pozdrawiam.

Nauka zawsze obala nasze pseudologiczne wywody powodując że ludzie przestają czuć się pewnie w obliczu faktów. ów przykład który podałeś jest dość intrygujący ponieważ nikt nie udowodnił tego że podane ciągi faktów rzeczywiście mają ze sobą związek. Prosta argumentacja przeciwna owej teorii mówi ze nikt nie jest w stanie udowodnić tego że gdyby wszechświat powstał po raz drugi mając te same parametry to na bank powstała by też ludzkość w takim kształcie jak teraz istnieje (albo że w ogóle by powstała) Problem owej teorii jest taki że to jest nie do udowodnienia.
Wracając jednak do tematu Ludzie zawsze boją się nauki bo ta obala mity dzięki którym czują się najważniejsi. przez co tworzą się ruchy pseudonaukowe jak na przykład ruch antyszczepionkowy.
Co do odkrycia Kopernika należy nadmienić że Kościół przez pierwszych kilkadzieścia lat po odkryciu akceptował ową teorię i nawet pozytywie zaopiniował dzieło "o obrotach...".
Dopiero potem gdy Luter ze swoim antysemickim nastawieniem zaczął najeżdżać na tezy Kopernika, Kardynałowie zreflektowali się, że reformacja narobi najwięcej problemu gdy Kopernik i jego dzieło nadal będą promowani przez papieża.
Osobiście wolę że ziemia jest kulą bo jak bym przez przypadek gdzieś zajechał i się przypadkowo potknął to mogło by się to skończyć dla mnie sporą tragedią. więc chyba nie muszę być pępkiem świata

W miarę moich skromnych możliwości śledzę dokonania kosmologii, która kiedyś interesowałem się intensywnie. Jeśli chodzi o nadzieję dla wizji spojrzenia "przedkopernikańskiego" to pojawiło się coś takiego jak koncepcja "dostrojenia Wszechświata" do życia w "wydaniu ludzkim". Innymi słowy, okazuje się , że aby powstała taka forma życia , z której mógł narodzić się człowiek, musiały istnieć ściśle określone parametry początkowe o ściśle określonych wielkościach , które były jedyne w swoim rodzaju i tylko one mogły doprowadzić do powstania człowieka. Innymi słowy gdyby np. odległość pewnych cząstek elementarnych od jądra atomy była minimalnie większa lub mniejsza to człowiek by nie powstał, itd, itp. Ktoś wyliczył prawdopodobieństwo przypadkowego ułożenia się tych parametrów i okazało się , że jest ono tej wielkości , że można je porównać do prawdopodobieństwa przypadkowego wystukania XIV sonetu Szekspira jednocześnie przez dwie małpy bezładnie walące w w dwie maszyny do pisania. Oto nowy system "egocentryczny". Pozdrawiam.

Człowiek jest stworzony jako trochę materii zgromadzonej wokół swojego ego. Najlepiej widać to po niemowlętach i małych dzieciach, którym przecież trudno zarzucić jakieś wyrachowanie. One po prostu rozumieją tylko i wyłącznie "ja" "ja" i dla odmiany "ja". Nie na darmo pewien francuski poeta nazwał dzieci "początkującymi diabłami". Egotyzm i egoizm są cechami naturalnymi zarówno w stosunku do jednostek jak i zbiorowości. Utrata przez człowieka centralnej pozycji w naturze nie mogła obyć się bez skutków. Człowiek odebrał to jako katastrofę , z którą trzeba było się uporać i próbował tego na różne sposoby. Skrajnym sposobem reakcji na przewrót kopernikański jest nihilizm.

Z tym się zgadzam.

Może, ale jak wspomniałem, egocentrycy mają gdzieś, bo i tak wszystko się kręci dookoła nich.

Niestety, obawiam się , że istnieje mocny związek nauki, przynajmniej nauk matematyczno-przyrodniczych i kosmologii, z naszym poczuciem szczęścia , a raczej nieszczęścia. Wbrew pozorom, wizja potężnego Wszechświata , w którym my jako ludzie stanowimy mało istotną drobinę wśród miliardów galaktyk, o planetach nie wspominając, nie napawa radością. Są tacy myśliciele , którzy twierdzą , że cała literatura i sztuka jest jedną wielka próbą poradzenia sobie z przewrotem kopernikańskim, czyli z potężnym faktem kulturowym polegającym na wytrąceniu człowieka ze środka bytu i uczynieniu go pyłkiem kosmicznym.