Twoje Wiersze - Koniec świata (wariant skrócony)

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

BardzoBardzo

2020-10-13

Dziękuję, właśnie zrozumiałem że nic nie umiem

BardzoBardzo

2020-10-13

No jak to co, klękłem przed doskonałością prostoty i takie tam :)

Kornel Passer

2020-10-13

Co jest, nie rozumiem. Czemu tak piszesz?

Marek Żak

2020-10-13

Jak na Titanicu, jedni szukają szalup, inni wierzą w niezatapialność, jeszcze inni sią modlą, statek obok nie przypływa z pomocą, bo kapitan myśli, że to zabawa, a orkiestra gra do końca. Fajny tekst. M.

Kornel Passer

2020-10-13

Dzięki Marku za ciekawe porównanie. :)

Asteria^(*)

2020-10-13

Kiedyś napisałam taką myśl - każdy trzyma w ręku własny koniec świata
Tak jakoś mi pasuje do tego wiersza.
Można by się tutaj rozgadać, ale czy warto ?
Trzymaj sie mocno Kornel :)

Kornel Passer

2020-10-13

Ta Twoja myśl bardzo dokładnie oddaje temat tego wiersza. Od początku mojej jako takiej samodzielności myślowej zajmuję się głównie różnymi próbami uniknięcia końca świata.

SuviMay

2020-10-13

Dzień dobry! :) Mnie tu zajmuje aspekt zabawy na krańcu zagłady. Oprócz tego, że nic innego już nie pozostało, bo i tak jest już pozamiatane, zastanawiam się, czy to może właśnie brak języka się do tego pozytywnie nie przyczynił? Semantyka nas niestety mocno obciąża. Czasami wystarczy wyeliminować kilku słów, aby żyło się lepiej. Tutaj mamy powrót do dziecięcej beztroski, dzieci potrafią świetnie się bawić mimo braku mowy lub innego języka. Poza tym ująłeś tym bardzo ważną kwestię - my zazwyczaj rzewnie płaczemy w zagrażających nam chwilach, obciążamy je czarnym cierpieniem, co też jest mocno uwarunkowane kulturowo. W pracy terap. z osobami cierpiącymi na choroby terminalne uczy się właśnie tego, aby śmiać się mimo wszystko. To jest bardzo wyzwalające, a także uzdrawiające. Poranne pozdrowienia :)

SuviMay

2020-10-13

Świetnie ujęte! Zresztą "Portret podwójny" o Beksińskich to jedno z moich najmocniejszych czytelniczych przeżyć.

Kornel Passer

2020-10-13

W filmie "Ostatnia rodzina" grający Beksińskiego Andrzej Seweryn opowiada historię, w której mówi , że wie , że jego sytuacja przypomina przebywanie na tratwie , która płynie w kierunku wodospadu a la Niagara, ale skoro już jest na tej tratwie, to dopóki płynie wolałby jednak siedzieć na wygodnym fotelu, a nie na kaktusie.

naskraju*^(*)

2020-10-13

Witaj
Krater bez początku i bez końca? Wariant końca świata nie ma w życiu żadnego zahaczenia. Codziennie coś się kończy i coś się zaczyna. Wczoraj tysiące, setki poznało koniec świata, dzisiaj następne apokalipsy zamkną oczy kolejnym istnieniom. Jesteśmy tylko lokatorami na tej ziemi, wykonujemy pracę na umowę zlecenie. Jedni wykonują ja dobrze, inni źle. Płacimy czynsz za nasze jestestwo... Bycie bytu. Dasein jak to dzisiaj pięknie określają projektanci naszego życia. Bo tylko człowiek zastanawia się nad swoim byciem tutaj. Życie nadal toczy się gdy nas nie ma i toczyć się będzie. Zmienią się tylko lokatorzy.
Pozdrawiam ciepło

Kornel Passer

2020-10-13

Co do pogubienia desygnatów, to zamysł był dość prosty, słowo bez swojego desygnatu po prostu traci znaczenie. Chodziło o wyrażenie braku języka na opisanie prawdziwego naszego zagrożenia. Płaczemy (ja też) nad ekologią, głodem , wojnami itp A telewizja i media , i ważni ludzie świata milczą na temat wymykającego się nam sensu życia. Siłowo zaprowadzany tradycyjny porządek, co teraz się dzieje w kraju, niczego nie rozwiąże.

naskraju*^(*)

2020-10-13

Krater jest pewnie sklepieniem sklepienia (Pleonazm) ale ma pewien sens. Ciekawi mnie pojęcie pogubione desygnaty? Czyli sprowadzenie nazw do jednej ogólnej. Czyli człowiek w kraterze jest równy.
Miłego dnia

Kornel Passer

2020-10-13

Ten krater jest symbolem, podobnie jak i sklepienie .

Kornel Passer

2020-10-13

Niestety są tacy nieszczęśnicy jak ja, dla których świat kończy się codziennie i haczy o codzienne życie, że hej. Dla mnie wszystko co istnieje i co przeżywam odbywa się niejako w dwóch wymiarach. Jeden to wymiar aktualny czyli ten normalny, drugi to ten , gdy czasu i świata już nie będzie. I ten drugi wymiar nie daje mi spokoju również w tak zwanym zwykłym życiu. O ile swoją indywidualną śmierć mógłbym przyjąć stoicko , to jak przyjąć śmierć całego wszechświata? Są szczęśliwcy , którzy o tym nie myślą . Ja do nich nie należę.

Iks Weli

2020-10-13

Nazwałeś to, co we mnie krąży, to przeczucie czegoś katastrofalnego, czemu nie możemy się dać złamać. Choćbyśmy widzieli i stali na krawędzi pustki, póki jesteśmy razem, nic to! Bawmy się, bo choćby Ziemia przestała istnieć, Życie nie przestanie. Widzę w Twoim wierszu optymizm. Dzięki. Pozdrawiam

Kornel Passer

2020-10-13

Jestem z Tobą w tej myśli . Przekaz Jezusa jest mi bliski, ale nawet pomijając tematykę kościelną , w sumie mało zajmującą, i tak pozostaje temat wiary , a tu dużo by mówić.... ten wielokropek powinien być dużo dłuższy...

Iks Weli

2020-10-13

Powiem wprost: Przekaz Jezusa jest zawsze prawdziwy i nie upadnie. Za to Kościół, jako instytucja, z jego próżnymi dogmatami, przekłamaniami i rzeczami, które krew mrożą w żyłach - pada na naszych oczach. To zawsze była ściana intencjonalnie ustawiona między ludźmi a Miłością Prawdą, Mądrością i Pięknem. Nie zaprowadził nas nigdzie, a teraz zdezerterował.

Kornel Passer

2020-10-13

Dzięki za komentarz. Koniec świata jest ogłaszany przez poetów dość często ale na szczęście ciągle on trwa. Mój koniec świata to ciągłe pytanie o sens istnienia . Ten wiersz ma trochę skierować uwagę na to, że po utracie sensu czerpanego z chrześcijaństwa ("biblijne sklepienie") niewiele zostaje , co mogłoby to zastąpić. I tak jak piszesz niewiele zostało ponad to, by bawić się dobrze póki możemy. dobre i to!

Iks Weli

2020-10-13

Poza tym, znowu przekonująco łączysz klasyczne pojęcie z tym, co ją przekracza. To jest bardzo specyficzne i przyciągające, choć nie łatwe do opanowania w myśli, mimo pozornej prostoty wypowiedzi.