No i bardzo fajnie i zdrowo tak się umieć dogadywać ze sobą :) Pozdrawiam

Dusza i ciało jako jedność. Każda stanowi coś wyjątkowego ale ciało bez duszy niewiele warte, myśląc metaforycznie, nie każdy ma duszę, nie każdy potrafi się w nią wsłuchać.
Piękne.
Pozdrawiam serdecznie :)

Czyli jednym słowem jesteście w jedności co jest wielkim skarbem człowieka :)) Serdecznie Cię pozdrawiam

Dobry wiersz. Różnie to nazywamy, różnie to opisujemy, czasem wykorzystujemy motyw anioła stróża, czasem "drugiej duszy", jak ja, ale mówimy o tej samej dwoistości i autodialogu w nas. W jednym z Psalmów Dawid pisze "Czemu rozpaczasz duszo moja i czemu drżysz we mnie?" A więc nie byłeś pierwszy. Pozdrawiam.

Ty i twoje "Ja" tak razem
lecz trochę osobno
gdzieś w świadomości drzwiach
umawiacie się na zgodność

Gdy słońce świeci ponad światem
chmury liczycie wspólnie
Gdy deszcz zamoczy kwiatu płatek
stracie się strachem nie uciec

Ciekawa kompozycja tej przyjaźni
co się tak całe życie plecie
choć czasem jedna drugo drażni
wspólnie swój ciężar niesiecie

Fajnie przedstawiłaś rozdwojenie wewnętrzne podmiotu pomiędzy sprawami serca i rozumy czasem zdarza się że robimy nie to co lubimy lecz to co musimy w nasze głowie pozostając innymi niż na prawdę jesteśmy. Czasem życie zmusza nas do trudnych wyborów "drogi pod wiatr" i tym podobnych.

Tak na marginesie to na początku napisał bym :
"Ja i Moja dusza
jesteśmy zawsze razem,
choć czasem rozstajemy
się na krótko..."
To moja niezobowiązująca uwaga, myślę że tam na początku powinno być w ten sposób bo to tak bardziej gramatycznie i od razu wiadomo co się dzieje.

Pozdrawiam :)