Czasem szepcze, czasem szumi,

Czasem brzęczy – niby pszczoła,

Bujnie pleni się w urzędach,

Na osiedlach – i w kościołach.


Jak mikroskop grzechy, zdrady,

Braki, błędy wyolbrzymia,

Jak chwast rośnie – poza grządką,

Tuczy się – na cudzych winach.


Wścibskim okiem co nie swoje

Obserwuje, recenzuje,

Piórem ostrym na kształt miecza,

Niedostatki wypunktuje.


Raz w redakcji się zatrudni,

Raz dorabia w komitecie,

Zwodzi damy i matrony,

W sidła łapie – nawet dzieci.


W kłębach chowa się po kątach’,

W stosach – po szafach się pleni,

Boi się jedynie prawdy,

Dyskrecji – i oświecenia..


Kiedy rozwód spowoduje

Lub do grobu kogoś wpędzi,

Niewiniątko zgrywa chętnie

Białe, jasne – jak łabędzie.


Nie zaradzi jej odkurzacz,

Ani miotła, ani szczotka,

A jej imię w sześciu głoskach

Proste krótkie – oto Plotka.