Zazdrość w zielonym kostiumie

Zerka, przygląda się, patrzy:

Kto warkocz dziś ma najdłuższy?

A kto policzki najgładsze?


Kto ma najwyższe jabłonie?

Kto – grusze najdorodniejsze?

Kto suknie nosi najdroższe?

A kto – trzewiki najbielsze?


Kto dom największy zbudował?

Kto – ma najwięcej hektarów?

Kto najcenniejszą posiada

Kolekcję – starych zegarów?


Okiem się bacznym przygląda,

Porównywarki – stosuje

I plotek węże wysnuwa,

Intrygi wytrwale knuje.


Rozpyla chciwość codziennie

(Nie wyłączając soboty),

Do domów mody wciąż wabi

Po suknie – i po klejnoty.


I tłoczą się dam szeregi

Przed luster ścianą zbyt szczerą,

Banknotów pliki wyjmują,

Aż się spłukają do zera.


Zazdrość zaś cicho chichocze

Z tych oskubanych – do szczętu,

Kierownik sklepu – dziękuje,

Że mu – nagania klientów.


Każdy wam przyzna sprzedawca

(Prawda od dawna to znana)

Że dźwignią handlu jest zazdrość,

Nie zaś jedynie - reklama.