Sporadycznie, się u Ciebie Kornel wypowiadam, po przeczytaniu Twojego wiersza, gdyz juz, nie pierwszy raz, zauwazylam w Twoich komentarzach i wypowiedziach, dyskryminacyjne docinkiw kierunku innych uzytkowników portalu.
Mówiac szczerze, sam sobie wystawiasz opinie.

"Tyle tylko, że wiara w to, że poezja jest w stanie podjąć poważny temat raczej jest mała, gdyż w społeczeństwie dominuje obraz poezji jako egzaltowanych wierszy nadwrażliwców, których nie da się poważnie traktować."

Witaj, Kornelu!
Tak jak pod wierszem poprzednim o podobnej tematyce, którą poruszasz, bo jest bardzo ważna, tak ja, poprzedni komentarz do tamtego wiersza (jeszcze nie wstawiłem) rozwinę pod treścią tego wiersza. Pisząc ci, że poezja nie ma końca, ani początku, natomiast w środku doskonale zdajemy sobie sprawę, że za jego pośrednictwem tworzone są 'CUDA', nie tylko wynikające z myśli czy karty graficznej, jaka(ie)oferuje(ą), nam niemalże wszystkie kolory z palety barw. Trzeba się zastanowić, jak to dzisiaj ugryźć. W niedostatku dzisiejszych czasów warto spojrzeć, tym bardziej AI, jakie (słowo 'które' dotyczy ludzi, a nie sztucznych pomiotów bez ciała i krwi...)próbuje zdewastować to ,co latami poeci odkrywali i nadal odkrywać będą, nie tylko ze spisanych zasad w dekalogu(ach) , jaki(e) wciąź się zmieniają. Na korzyść czyją, zapytam , ciebie?

Pozdrawiam!

Epoka końca poezji - więcej piszących niż czytających. Kiedyś toczyła się tu dyskusja na wyższością wierszy białych nad rymowanymi i jest to coś, co dobrze się wpisuje w poruszony przez Ciebie temat. Nie chodzi suma sumarum o to czy wiersz jest biały czy rymowany, ani w ogóle jaki to jest rodzaj wiersza. Chodzi o to czy jest dobry, jaki niesie przekaz, jak ujął temat, jak zostanie odczytany i czy wzbudzi emocje. Tak że ja jeszcze końca poezji nie widzę czytając choćby niektóre niby "amatorskie" wiersze na tym portalu. Trzeba tylko umieć oddzielić ziarno od plew.
Pozdrawiam.

przestraszeni, sterowane zachwyty, są dziś... nad zbyt, tak samo... - Kornelu podejmując ważki temat, co u Ciebie jest naturalną rzeczą, w sposób niemal poetycko naturalistyczny przedstawiasz sytuację liryczną... co czyni wiersz jeszcze ciekawszym w odbiorze... pozwoliłem sobie wyszczególnić te słowa i wyrażenia, od których zacząłem, ponieważ dla mnie tworzą one kręgosłup wiersza... bardzo umiejętnie wypełnionego przez Ciebie całą resztą... jest to subiektywne zdanie, ale w 'epoce końca poezji...' Pozdrawiam serdecznie!

Przejmująca strofy. Trochę smutno ale bardzo ładnie.

Twój wiersz skłania do refleksji i pytań czy poezja ma być sztuką dla sztuki czy być zadaniowa i służyć jakiejś misji.
Przypomina mi wiersz Małgorzaty Hillar "My z drugiej połowy XX wieku".
Zasiewa ziarno niepokoju twórczego w czytelniku a ten rodzaj niepokoju jest siłą tego wiersza, ale też nie tylko tego.
Pozdrawiam serdecznie :)

Twój wiersz Kornelu skłonił mnie do napisania miniatury, o tym czym jest dla mnie poezja. ,,Dla mnie" jest kluczowe. To moje chwile, moje obrazy, a że lubię też fotografię to podanie i robienie zdjęć traktuję jak gromadzenie albumów z chwilami i myślami. Mam niestety słabą pamięć i lubię wracać do tych lepszych momentów i pejzaży otwierając album. Ten pisany i ten zatrzymany w kadrze.
Jeśli komuś się to podoba to jest to miłe.
Ostatnia strofa bardzo przekonywująca i trudno się z tym nie zgodzić. To przesuwanie prawdy o której pisałeś. Każdy widzi inaczej i z różnej perspektywy.
Znakomity wiersz tylko niech nie będzie tym podsumowującym Twoją twórczość.
Pozdrawiam serdecznie.

Logika nie zna granic
całe życie błądzimy w zaświatach
nie mając nic do stracenia
pozostajemy nikim innym
jak tylko kompostem
tego chorego świata
Nie jestem ojcem tego dziecka
ale gdyby wołało
to dałbym się zapłakać….
Pozdrawiam

Świetny tekst Kornelu . Skłania do zastanowienia się nad istotą poezji .

Pozdrawiam serdecznie :)

Ładny ale bardzo pesymistyczny. Dziś 5;5 w ocenie zostawiam. A co jeśli napiszę tak:

Nie każdy wiersz jest poezją
Ale poezją jest zawsze miłość
Ta odwzajemniona
Tym samym
Świat jest pełen poezji.

;)

Rolą poety jest także wieścić zagrożenia. Wzmagać czujność. Może taki koniec będzie jakimś początkiem?

Przy okazji - "bezrobotne krajobrazy" to majstersztyk.

Wspaniały wiersz!
Pozdrawiam z uznaniem dla Poety :)

Poezji raczej nie będzie końca, być może potrzebuje chwili bądź innego bodźca, dzięki któremu jej myśl może znowu stać się wiodąca. Pozdrawiam

Znakomity Wiersz!!!
No cóż myślę sobie, że poezja przetrwa, my odejdziemy, przyjdą młodzi, ja już czuję za sobą oddech tych którzy piszą i piszą bardzo dobre wiersze. Może nie są one po naszej myśli, ale po ich nowej, która nas już nie kręci. Póki co trzeba się mierzyć z tym pisaniem, bo jeżeli jest Czytelnik to wypada. Nawet gdyby był tylko jeden.
Oczywiście temat szeroki jak rzeka i płynny bo życie płynie i niesie nowe.
Pozdrawiam serdecznie z najwyższymi notami :)

Po nas będą następni i będą tak samo albo jeszcze bardziej (nie)dostępni.
A tu trzeba widzieć swój czubek nosa ale bez zezowatego spojrzenia na świat i innych.
Dobry temat, do dłuższego rozważania.
Pozdrowienia.

Kornelu, wiesz że podziwiam Twój warsztat. Wiersz mnie zasmucił. bo zdałam sobie sprawę z tego, jak bardzo ówcześni poeci skupiają się na swoich cierpieniach i wizjach świata, a nie na tym co dzieje się po prostu wokół. Stajemy się zbyt zapatrzeni w siebie, by dostrzegać to co ważne i nie, ale poza nami... Zawsze to poeci stawiali opór złu, miernej polityce, obecnie liczy się bardziej hermetyczność, bo takie czasy, ale czy ona prowadzi do zrozumienia?
Pozdrawiam ciepło jak zawsze i z szacunkiem - Bezka :) 5/6

Znakomity wiersz
Ja się przyznam bez bicia że są autorzy którzy ni jak nie trafiają do mojego serducha
Ty się do nich nie zaliczasz 🙂

Wniosek z Twojego tekstu jest taki, że trzeba pisać w zrozumiały sposób o sprawach istotnych dla innych, chyba, że się pisze o sobie dla siebie.
Pozdrawiam