Wiersz mnie zaciekawił, przyznam że przemyślę przekaz, pionta rozbraja.
Pozdrawiam i dobrze, że mogę Cię czytać. Gocha :)

Obraz jest demoniczny, przypuszczam, że gdybym nie znała tytułu, może nawet spojrzałabym bardziej przychylnym okiem! Natomiast, wiersz spodobał mi się od pierwszego czytania, wracałam żeby sprawdzić, czy dalej mam takie odczucia. Uważam, że jest doskonały, bardzo zręcznie oddaje sens dzieła, przy czy na ile " liznęłam" poezję ( (raczej wiersze) W. Blake'a, w tym wierszu odnajduję jego ducha.
Serdecznie pozdrawiam: )⭐

Ilość komentarzy zupełnie nie przekłada się na jakość tego wiersza. Ty jednak wiesz o tym dobrze, że tu jest głębia. W przeciwieństwie do obrazu, co do którego odnosi się Twoja ekfraza, to wiersz ten jest naprawdę świetny. Obraz mnie mdli. Przedstawia brzydotę. Sam obraz jest oczywiście dziełem mistrza i tego nie kwestionuję, ale to, co przedstawia jest brzydotą. Ten demon w ludzkim ciele, te anatomiczne szczegóły mięśni i ta kolorystyka piekielna. Ble... Natomiast wiersz rymowany jako ekfraza to nie jest w gruncie rzeczy taka prosta sprawa. Tobie wyszło to świetnie. Najwięcej wątpliwości budzi we mnie drugi wers pierwszej strofy:

"Każdy duch swe ciało ma."

Nie znam się, ale nie jestem pewien czy tak jest rzeczywiście. Chyba, że tym duchem jest pchła, a więc być może rzeczywiście każda ma swoje ciało do obgryzienia tudzież spicia z niego krwi. Może, może...

Myślę sobie, że ostatnia strofa jest genialna do rozmyślań. To dobieranie rozmiaru ducha do ciała, żeby to się pomieściło wszystko w sobie. To jest naprawdę dobra myśl do podchwycenia. Na ile o ten rozmiar ducha człowiek dba? Czasem kupuje sobie za małe gacie, bo mnie się zawsze wydaje, że mam ciągle małą rzyć, a okazuje się w domu, że to jednak jest wielkie dupsko. Podobnie z duchem szczególnie w tych klimatach wiary. Czasem nam się tylko wydaje, że jesteśmy wielkiego ducha, a tam w środku maleńką, wystraszona kaczuszka (wcale nie idzie mi o wybory!). A czasem taka maleńką pchełka okazuje się być wielkim diabłem. Nie da się tego zbadać inaczej niż praktyką. To mnie odsyła do listu św.Jakuba:

"Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków?" (Jk 2,14)

Wiara potrzebuje tego dynamizmu działania. Przez nią można dostrzec ten rozmiar ducha. I nie chodzi mi wcale o przesadną aktywność wręcz na pokaz, ale także - a może też głównie - o tę cichą aktywność: modlitwę i jałmużnę np.

To wszystko tylko małe punkty, które sam sobie zaznaczam z lektury Twojego wiersza, do rozważań dalszych. Dużo tu można by więcej pisać, ale... Kiedyś może się spotkamy na kawie to będzie czas na filozofię i teologię, heh... Tak czy inaczej wiersz napisałeś świetny do obrazu o brzydocie.
Pozdrawiam Cię serdecznie. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Obraz robi wrażenie, a co do wielkości ducha, to nie mam zdania:). Pozdrawiam

Te pchły szachrajki to takie zwiarza co krew wypiją a śladu nie zostawią 😜