świetne***

Wszak na tle niebytu
krowa nieźle się panoszy.

Ma może lepiej od wielu ludzi, głodujących, zabijanych, więc znając własne ograniczenia i miejsce na świecie, jest zadowolona. Pozdrawiam

Zacznę od tego, że Miron jest jednym z dwojga poetów, którzy orzyczynili się do mojego pójścia w tę stronę twórczości literackiej. Pamiętam moje pierwsze spotkanie z jego chyba najbardziej rozpowszechnionym wierszem "być sobie jednym taki traf mi się". Było to w liceum na lekcji ach języka polskiego. Poświęciliśmy temu wierszowi trzy jednostki lekcyjne. Po długościach moich niektórych komentarzy możesz się domyślić, że nie był jedynie biernym słuchaczem tamtych rozważań. Napisałem też kilka wierszy, które odnoszą się do Mirona. Jeden zamieściłem nawet w moim tomiku. Wysłałem go z dedykacją do mojego polonisty z czasów liceum z adnotacją, że przepraszam, ale na niektórych lekcjach nie uważałem, bo wówczas spisywałem wiersze, z których kilka znajduje się w tym tomiku. Odpisał mi, że mi wybacza. 😃 Przywołałeś we mnie wspomnienia, tym swoim wierszem.

Jeśli chodzi o wiersz. Białoszewski w swoim o krowie w – myślę – najważniejszym momencie zadaję pytanie o "anielenie". Czy to się peelowi chce? I ten końcowy wers, który prawdopodobnie stał się początkiem Twojego: "Nicość to nie najgorsza rzecz."
U Ciebie więcej niż u Mirona mieli się niebyt. To odzwierciedla Twoje poetyckie rozmyślania o świecie, wszechświecie, bycie jakk takim. To już jest płaszczyzną mocno filozoficzna. Miałem taką wątpliwą przyjemność w życiu, że wykładowca moim na zajęciach z historii filozofii był mój dobry przyjaciel. Cholernie niekomfortowa sytuacja. Szczególnie dlatego, że czasem pijaliśmy razem wódeczkę, a na egzaminach on o tym zapominał. No, nie powiem, żebym błyszczał wówczas wynikami w postaci ocen w indeksie. Lepiej nam szło debatowanie poza salą wykładową. Do dziś utrzymujemy kontakt, choć mieszkamy zdala od siebie.
Ale wiersz!
"Wszak na tle niebytu
krowa nieźle się panoszy.
Lepiej od niejednego
trupa poety."
Ta strofa jest chyba najwazniejsza w Twoim wierszu i najbardziej do mnie przemawia. Świetnie przekładasz trudne ontologiczne tematy na prostotę zwyczajnej, maleńkiej ziemskiej rzeczywistości.
Cały Twój wiersz, podobnie jak i wiersz Mirona, utrzymany jest w tonacji nieco ironicznej, nieco humorystycznej, a jednak traktuje o naprawdę poważnych sprawach, jakimi jest kwestia bytu i / lub / albo / oraz niebytu. Myślę, że Twój wiersz spokojnie mógłby trafić kiedyś na lekcję języka polskiego obok wierszy Mirona. Będę go chciał pokazać mojemu chrześniakowi, który czasem mnie podgaduje o różne tematy około filozoficzne.
Pozdrawiam Kornelu. Hej ho! 🙋‍♂️😃