Twoje Wiersze - Noc przy muzyce Billa Evansa

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

BardzoBardzo

2021-01-18

Kornelu prawie poczułem kolor muzyki :D dokładniej odcień białego i jakiegoś ciemnego :)

Nie wiem jak to robisz ale masz talent. W tej swojej serii rozmów do wielkich twórców potrafisz słowem taką atmosferę zbudować że tylko Ci pomnik postawić :)

maciejka

2021-01-17

Uwielbiałam tę specyficzną atmosferę pubów, muzykę cichą lub tak głośną, że trzeba było milczeć.
Zapach wolności i marzeń, które pojawiały się w głowie podczas rozmów - jacy to będziemy/jesteśmy wspaniali. Dobre czasy. I tak było naprawdę.

maciejka

2021-01-17

albo zerwać :-)

Kornel Passer

2021-01-17

No tak, przy guziczkach można było się jeszcze zastanowić... :)

maciejka

2021-01-17

Jakie kiedyś wszystko było finezyjne... A dziś? Wszędzie zamki :-)

Kornel Passer

2021-01-17

Tak, najpierw zapiski, potem guziczki... :)

maciejka

2021-01-17

I zapiski na serwetkach. Albo na fragmentach serwetek.
Czasem na dłoni. Żeby nie zapomnieć :-)

Kornel Passer

2021-01-17

Tak, klimat jest treścią. Przywołanie tego klimatu w wierszu zostało wywołane etapowo. Najpierw muzyka jazowa , (ta konkretna, bo nie każdy jazz tak działa), potem wizja sceny, pewnie gdzieś w New Yorku, potem własne wspomnienie, niech będzie , że z pubu, choć przed laty ta nazwa nie funkcjonowała.

LidiaM-9

2021-01-17

Jak tu zakorzenić się w teraźniejszości, kiedy ona taka zwyczajna, a przeszłość taka pociągająca? Trochę trąci absurdem fakt, że przeszłość, gdy była teraźniejszością też wydawała się zwyczajna, a dzisiejsza teraźniejszość dopiero nabierze uroku... Rzadko bywa odwrotnie.
Muzyka jazzowa potrafi stworzyć specyficzny klimat sama w sobie, a w połączeniu z miłym obrazem z przeszłości może zaczarować.
W trzecim wersie od dołu powinno być chyba "w ciemność".

LidiaM-9

2021-01-17

Dokładnie tak samo czuję i nie potrafię zmusić się do bycia obecną wyłącznie tu i teraz, też ciągle wracam do przeszłości. Może to z wiekiem przychodzi. Cytat wyraża prawdę, pozwala dostrzec więcej piękna i docenić, to co się miało.

Kornel Passer

2021-01-17

Już dodałem "w" , dziękuję za udział w pisaniu wiersza. Wielokrotnie sobie powtarzam, chwytaj to , co jest "tu i teraz", ale wierszy z "teraz" mało, dlaczego. Simone Weil napisała czy powiedziała kiedyś "dystans jest dusza piękna". Może tu jest odpowiedź. Kiedyś już ten cytat na portalu podawałem, bo bardzo go lubię , gdyż on utrafia w sedno . To , co przeżyliśmy, musi się uleżeć, że by z tego powstał wiersz. Takie "przesunięcie w czasie".

Afrodyta^(*)

2021-01-17

Czytając wiersz, uwagę zwraca przeplatanie się wspomnień, wyobrażeń, a może nawet niespełnionych marzeń, z teraźniejszością. Fascynujące jest to, że niektóre sytuacje potrafią przypomnieć i przywołać dawne odczucia. Twój wiersz świetnie to pokazuje.

Kornel Passer

2021-01-17

Tak , masz rację, a opisałem to z mojej perspektywy poniżej, w odpowiedzi na komentarz Osi. Dokładnie tak jak napisałaś: wspomnienie, wyobrażenie i teraźniejszość we wzajemnym uścisku. Dzięki za wnikliwe komentowanie.

Osia

2021-01-17

Znowu piękne , nastrojowe wspomnienia ze wspaniałym akompaniamentem muzycznym..Świetnie się odpoczywa czytając twoje wspominki .Pozdrawiam serdecznie

Kornel Passer

2021-01-17

W miarę jak przechodzimy przez kolejne etapy życia, wzrasta bagaż przeżyć, które lądują w pamięci. Najdziwniejszym zjawiskiem jest "poetyzacja" tych zasobów pamięci. Ten wiersz ma trzy plany: pierwszy podstawowy, to po prostu moje słuchanie muzyki Evansa , rzeczywiście nocą, drugi plan, to wizja sceny jazowej z występów Evansa ze Stanów, to czysta wyobraźnia , trzeci plan: to konkretne rzeczywiste wspomnienie z pewnego lokalu , w którym grała wtedy głośna muzyka.

naskraju*^(*)

2021-01-17

Tamten klimat i tamten piasek sypiący się z klepsydry i dźwięki z czarnego krążka już nie wrócą. Muzyka Billa Evansa wciąż brzmi i noc czasem ma tamto brzmienie i pewnie smakuje też niekiedy tak samo w szklance. Lecz oczy tamtej dziewczyny pewnie już zgasły, jedynie wspomnienie tak ważne przyklejone do czarno-białej klawiatury brzmi wciąż tęsknie.
Ładna pocztówka tamtej nocy, kiedy świat stał otworem dla młodości. Pozdrawiam
A krążki wciąż odkurzają myśli i pachną latami 60-70

Kornel Passer

2021-01-17

Ta dwoistość życia , z jednej strony tu i teraz , z drugiej , w przestrzeni , w której czas się zatrzymał jest naturalnym miejscem, w której powstają moje wiersz. Rola pamięci w sztuce jest nieoceniona , o tym zresztą trochę napisano. Jazz jest muzyką, w której odpoczywam. Evans ma u mnie swoje specjalne miejsce. O jego walce z nałogiem narkotykowym jego przyjaciel powiedział, że było to "najdłuższe samobójstwo w historii".

Asteria^(*)

2021-01-17

Co takie trudne Kornel?
a tak poważnie, gdyby nie padły słowa "płyta z odtwarzacza" pomyślałabym, że przy analogach wspominasz.
ps. jakby co mam trochę, tych staroci.

Asteria^(*)

2021-01-17

Wiesz Kornel, ale jednak chyba to kobieta jest enigmą :))
Prosto a ciekawie napisane
Można? można :D
Miłego

Kornel Passer

2021-01-17

Oczywiście, że tak. Trzeba czytać co trzecie słowo, ułożyć je w odwrotnej kolejności, a potem zgłosić się do mnie po osobisty odbiór szyfru. I wtedy dopiero można ułożyć właściwą zagadkę. A poważnie analogów mam niewiele , a muzykę słucham na okrągło i bardzo różnej, więc akurat Evansa nie mam. Wiersz prosty jak wszystkie moje wiersze :D