X
Noc przy muzyce Billa Evansa
biały (bez rymów)
2021-01-17 08:40
Czy to twoja twarz tak blada
od prochów, czy raczej odblask
reflektora odbitego od klawiszy?
Czarno białe dźwięki niesie
po ciemnej scenie, gdzieś
za oceanem, w zadymionej sali,
w jednym z miejsc i w czasie,
w którym nigdy nie byłem,
a powinienem. Kiedy wyjmuję płytę
z odtwarzacza, ty wciąż grasz,
mniej więcej w tej samej przestrzeni,
w której siedziałem przed laty,
przy jednym drinku, patrząc
w oczy pewnej dziewczynie.
I chociaż muzyka leciała inna,
to takie samo było odczucie
zapadania się w ciemność, która
była przyjazna, a może tylko
tak się wtedy wydawało.
od prochów, czy raczej odblask
reflektora odbitego od klawiszy?
Czarno białe dźwięki niesie
po ciemnej scenie, gdzieś
za oceanem, w zadymionej sali,
w jednym z miejsc i w czasie,
w którym nigdy nie byłem,
a powinienem. Kiedy wyjmuję płytę
z odtwarzacza, ty wciąż grasz,
mniej więcej w tej samej przestrzeni,
w której siedziałem przed laty,
przy jednym drinku, patrząc
w oczy pewnej dziewczynie.
I chociaż muzyka leciała inna,
to takie samo było odczucie
zapadania się w ciemność, która
była przyjazna, a może tylko
tak się wtedy wydawało.
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
2 razy
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
BardzoBardzo
2021-01-18
Kornelu prawie poczułem kolor muzyki :D dokładniej odcień białego i jakiegoś ciemnego :)
Nie wiem jak to robisz ale masz talent. W tej swojej serii rozmów do wielkich twórców potrafisz słowem taką atmosferę zbudować że tylko Ci pomnik postawić :)
Nie wiem jak to robisz ale masz talent. W tej swojej serii rozmów do wielkich twórców potrafisz słowem taką atmosferę zbudować że tylko Ci pomnik postawić :)
maciejka
2021-01-17
Uwielbiałam tę specyficzną atmosferę pubów, muzykę cichą lub tak głośną, że trzeba było milczeć.
Zapach wolności i marzeń, które pojawiały się w głowie podczas rozmów - jacy to będziemy/jesteśmy wspaniali. Dobre czasy. I tak było naprawdę.
Zapach wolności i marzeń, które pojawiały się w głowie podczas rozmów - jacy to będziemy/jesteśmy wspaniali. Dobre czasy. I tak było naprawdę.
2021-01-17
I zapiski na serwetkach. Albo na fragmentach serwetek.
Czasem na dłoni. Żeby nie zapomnieć :-)
Czasem na dłoni. Żeby nie zapomnieć :-)
2021-01-17
Tak, klimat jest treścią. Przywołanie tego klimatu w wierszu zostało wywołane etapowo. Najpierw muzyka jazowa , (ta konkretna, bo nie każdy jazz tak działa), potem wizja sceny, pewnie gdzieś w New Yorku, potem własne wspomnienie, niech będzie , że z pubu, choć przed laty ta nazwa nie funkcjonowała.
LidiaM-9
2021-01-17
Jak tu zakorzenić się w teraźniejszości, kiedy ona taka zwyczajna, a przeszłość taka pociągająca? Trochę trąci absurdem fakt, że przeszłość, gdy była teraźniejszością też wydawała się zwyczajna, a dzisiejsza teraźniejszość dopiero nabierze uroku... Rzadko bywa odwrotnie.
Muzyka jazzowa potrafi stworzyć specyficzny klimat sama w sobie, a w połączeniu z miłym obrazem z przeszłości może zaczarować.
W trzecim wersie od dołu powinno być chyba "w ciemność".
Muzyka jazzowa potrafi stworzyć specyficzny klimat sama w sobie, a w połączeniu z miłym obrazem z przeszłości może zaczarować.
W trzecim wersie od dołu powinno być chyba "w ciemność".
2021-01-17
Dokładnie tak samo czuję i nie potrafię zmusić się do bycia obecną wyłącznie tu i teraz, też ciągle wracam do przeszłości. Może to z wiekiem przychodzi. Cytat wyraża prawdę, pozwala dostrzec więcej piękna i docenić, to co się miało.
2021-01-17
Już dodałem "w" , dziękuję za udział w pisaniu wiersza. Wielokrotnie sobie powtarzam, chwytaj to , co jest "tu i teraz", ale wierszy z "teraz" mało, dlaczego. Simone Weil napisała czy powiedziała kiedyś "dystans jest dusza piękna". Może tu jest odpowiedź. Kiedyś już ten cytat na portalu podawałem, bo bardzo go lubię , gdyż on utrafia w sedno . To , co przeżyliśmy, musi się uleżeć, że by z tego powstał wiersz. Takie "przesunięcie w czasie".
Afrodyta(*)
2021-01-17
Czytając wiersz, uwagę zwraca przeplatanie się wspomnień, wyobrażeń, a może nawet niespełnionych marzeń, z teraźniejszością. Fascynujące jest to, że niektóre sytuacje potrafią przypomnieć i przywołać dawne odczucia. Twój wiersz świetnie to pokazuje.
2021-01-17
Tak , masz rację, a opisałem to z mojej perspektywy poniżej, w odpowiedzi na komentarz Osi. Dokładnie tak jak napisałaś: wspomnienie, wyobrażenie i teraźniejszość we wzajemnym uścisku. Dzięki za wnikliwe komentowanie.
Osia
2021-01-17
Znowu piękne , nastrojowe wspomnienia ze wspaniałym akompaniamentem muzycznym..Świetnie się odpoczywa czytając twoje wspominki .Pozdrawiam serdecznie
2021-01-17
W miarę jak przechodzimy przez kolejne etapy życia, wzrasta bagaż przeżyć, które lądują w pamięci. Najdziwniejszym zjawiskiem jest "poetyzacja" tych zasobów pamięci. Ten wiersz ma trzy plany: pierwszy podstawowy, to po prostu moje słuchanie muzyki Evansa , rzeczywiście nocą, drugi plan, to wizja sceny jazowej z występów Evansa ze Stanów, to czysta wyobraźnia , trzeci plan: to konkretne rzeczywiste wspomnienie z pewnego lokalu , w którym grała wtedy głośna muzyka.
naskraju*(*)
2021-01-17
Tamten klimat i tamten piasek sypiący się z klepsydry i dźwięki z czarnego krążka już nie wrócą. Muzyka Billa Evansa wciąż brzmi i noc czasem ma tamto brzmienie i pewnie smakuje też niekiedy tak samo w szklance. Lecz oczy tamtej dziewczyny pewnie już zgasły, jedynie wspomnienie tak ważne przyklejone do czarno-białej klawiatury brzmi wciąż tęsknie.
Ładna pocztówka tamtej nocy, kiedy świat stał otworem dla młodości. Pozdrawiam
A krążki wciąż odkurzają myśli i pachną latami 60-70
Ładna pocztówka tamtej nocy, kiedy świat stał otworem dla młodości. Pozdrawiam
A krążki wciąż odkurzają myśli i pachną latami 60-70
2021-01-17
Ta dwoistość życia , z jednej strony tu i teraz , z drugiej , w przestrzeni , w której czas się zatrzymał jest naturalnym miejscem, w której powstają moje wiersz. Rola pamięci w sztuce jest nieoceniona , o tym zresztą trochę napisano. Jazz jest muzyką, w której odpoczywam. Evans ma u mnie swoje specjalne miejsce. O jego walce z nałogiem narkotykowym jego przyjaciel powiedział, że było to "najdłuższe samobójstwo w historii".
Asteria(*)
2021-01-17
Co takie trudne Kornel?
a tak poważnie, gdyby nie padły słowa "płyta z odtwarzacza" pomyślałabym, że przy analogach wspominasz.
ps. jakby co mam trochę, tych staroci.
a tak poważnie, gdyby nie padły słowa "płyta z odtwarzacza" pomyślałabym, że przy analogach wspominasz.
ps. jakby co mam trochę, tych staroci.
2021-01-17
Wiesz Kornel, ale jednak chyba to kobieta jest enigmą :))
Prosto a ciekawie napisane
Można? można :D
Miłego
Prosto a ciekawie napisane
Można? można :D
Miłego
2021-01-17
Oczywiście, że tak. Trzeba czytać co trzecie słowo, ułożyć je w odwrotnej kolejności, a potem zgłosić się do mnie po osobisty odbiór szyfru. I wtedy dopiero można ułożyć właściwą zagadkę. A poważnie analogów mam niewiele , a muzykę słucham na okrągło i bardzo różnej, więc akurat Evansa nie mam. Wiersz prosty jak wszystkie moje wiersze :D
Marek Żak
2021-01-17
Klimatyczny tekst. Z tą dziewczyną to jak ze wszystkim - ważne to, co jest po:). Pozdrawiam
2021-01-17
Szczerze, ja nigdy za knajpami nie byłem, chyba że do poznawania kogoś, nie lubiłem tłoku, hałasu i dymu. Jak już ją miałem, unikałem takich miejsc.
2021-01-17
Pamięć odtwarza obrazy tym lepiej im bardziej klimatyczne i emocjonalnie są zabarwione. Knajpa miała znaczącą nazwę " Paradise".
Meyling Nall
2021-01-17
Plastycznie, czarno-biało i z nutką niepokoju na końcu, zostawię gwiazdki ;)
2021-01-17
Dzięki Ci Meyling. Ty wiesz najlepiej, że ciemność może mieć różne odcienie i znaczenia.
Autor poleca
Autor na ten moment nie promuje wierszy
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Rozmowy eschatologiczne
Kolejny wiersz na cześć Walta Whitmana
O powieściach Dostojewskiego
Na starym strychu
Skrócona historia mojego życia wierszem nieregularnym
Divus Claudius
haiku (zawieja śnieżna... )
Wysłannicy z nieba
Wizyta
*** (Od kiedy pamiętam... )
My home is my castle
Parafraza wiersza T. S. Eliota „Hipopotam”
Zdjęcia z Teleskopu Jamesa Webba
W złej chwili
Stanisław Grochowiak
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności