Trafiłeś w sedno, szczególnie, jeśli chodzi o zaufanie, o którym mowa w wierszu. A "wirtualna dupa" , nawet jeśli doskonała, a może właśnie dlatego, nadaje się doskonale, do skorzystanie z propozycji podmiotu lirycznego. Pozdrawiam z uśmiechem.

Zrobiłeś mi dzień. 🙂🙂

W pewnym momencie, czyli dzisiejszym choćby;
możemy zauważyć przerwany duskurs międzyepokowy
— a to dlatego, że żyjemy w czasach 'Techne'

Kwestia czasu, Kornelu...
gazety nie będą nawet makulaturą.

Pozdrawiam cię serdecznie

A wystarczy że ktoś podszyje sie pod AI i niestety będziesz klęczał i śpiewał pochwalne pieśni. A mówili mi kiedyś że wiersz jest dobry albo zły. To trochę tak jakbyś się obraził na Barcelonę że za dobrze gra w piłkę. Choć z drugiej strony to bardziej podobne jest do skutków jakie za sobą niesie ideologia Gender , a mianowicie walki facetów z kobietami w boksie. Nagadałeś temu AI i pewnie się obrazi i nie daj Bóg coś sobie zrobi. Ale po prawdzie to krzyk Don Kichota gdy zobaczył wiatraki. Sami sobie to zgotowaliśmy. Gdy budowaliśmy maszyny które zastępowały nasze mięśnie było super ale jeśli zastąpią naszą głowę to nasz byt straci sens. Pozdrawiam z uśmiechem:)))

Dobry wieczór Kornelu, ciekawy temat poruszyłeś. Jakiś czas temu również chciałam sprawdzić AI w temacie twórczości. Poprosiłam o napisanie wiersza o miłości. Był poprawny, to fakt, ale brakowało w nim lekkości. AI jest tak samo ciekawa, co przerażająca. Ostatnio dyskutowaliśmy na ten temat w kontekście wampiryzmu twórczego. Są już podobno programy do rozpoznawania treści pisanych przez AI. Nie wyobrażam sobie, aby AI miało mi odebrać radość tworzenia, możliwość ubrania w słowa emocji i uczuć, które ja przeżywam, przejmuję od innych osób, które w takim, czy innym momencie spotykam na mojej drodze... Podpisuję się pod puentą :) Pozdrawiam wieczorowo 🌸

Oczywiście, że czegoś brakuje w takiej sztucznej poezji, ale coraz trudniej to rozpoznać. Był kiedyś wiersz ABXa "Pół na pół", ale przy okazji chęci zacytowania go odkryłam, że ABXa z nami nie ma.... Wracając do tego wiersza, był to dialog Autora z AI i bardzo trudno było rozpoznać, co jest czym i kto co powiedział. Wszystko zależy od zadanych pytań, celów oraz od samych algorytmów. Ostatnio również Kaskader składni pokusił się o pewnego rodzaju kontynuację naszych rozważań na temat AI, więc temat się kręci :) Odnośnie Twojego listu oraz wypowiedzi poniżej, to odnoszę wrażenie, że bardzo trudno będzie nam rozpoznać dobrze napisane przez AI wiersze, częściowo dlatego, że zazwyczaj są lepsze technicznie niż przeciętne wiersze na różnych portalach. A co do emocji i duszy, cóż, to kwestia odbioru. Z drugiej strony, ja też nie rozumiem po co poeta, czy szerzej autor, miałby posiłkować się AI, przecież chodzi o radość (smutek) tworzenia. No chyba że chodzi o poklask, ale to już inna rzecz. Ogólnie, odbieram AI nie tylko jako zagrożenie, choć w "mojej branży" może generować o wiele gorsze skutki niż w poezji, jakkolwiek by to źle nie zabrzmiało. Ale i wiele dobrego może się wydarzyć...

Zgadzam się z Tobą w 100 %. Niestety, wraz z piorunująco szybkim rozwojem i tym "wampirycznym" podbieraniem wszystkiego, włącznie z emotkami na określenie nastrojów - trudno "w internetach" rozróżnić człowieka od AI (na TW rozszyfrowałam kilka ale do końca nigdy pewności nie ma. Pozdrawiam :)

Podejmujesz ciekawy temat relacji między człowiekiem a sztuczną inteligencją w kontekście poezji, wyrażasz swoje obawy i nieufność wobec twórczości generowanej przez AI, podkreślając brak "ludzkiego" elementu w takich utworach. To jestbpra da, AI nie ma uczuć i nigdy nie dorówna człowiekowi w ich przekazywaniu. Wiersz jest szczery i emocjonalny, choć momentami dosadny (np. "w wirtualną dupę"). Pozdrawiam

Twój wiersz to jak burza emocji – pełen humoru, ironii i nieoczywistych skojarzeń, które zmuszają do refleksji nad relacją człowiek-technologia. Choć słowa są ostre, to jednak mają w sobie coś pociągającego, jak gorzka prawda, która boli, ale też oczyszcza. Pozdrawiam z uśmiechem!

Dobitna puenta całkowicie słuszna i uzasadniona.
Poezja ma mieć duszę a tej AI nie posiada.
Zgadzam się z przesłaniem wiersza Kornelu.

Jasne stanowisko wyrażone w wierszu, które popieram :)
AI przyniesie więcej złego niż dobrego nie tylko w poezji.
Ja jeszcze nie korzystałam z takiej "pomocy" przy tworzeniu i jakoś mnie nie ciągnie.
W szkole jako narzędzie "wspierające" jest obecnie mocno promowane. Ja widzę tu jednak więcej zagrożeń niż korzyści.
Pozdrawiam Kornelu :)

Hahaha! Nie mogę się powstrzymać, puenta dała do wiwatu:))
Wiem, że trwają prace mające na celu doskonalenie programów pomagających odróżnić utwory pisane przez Al, od tych oryginalnych. Niby nic nowego, bo takie programu już funkcjonują, ale chyba nie są zbyt precyzyjne. Piszę to przykładzie programów służących do wykrywania kompilacji w pracach naukowych. Analiza pokazywała jaki procent pracy, to cytowanie z innych źródeł. Mam wrażenie, że w twórczości artystycznej zawsze wyżej będzie cenione, to co jest oryginalne, natomiast Al, pomoże to rozpoznać.
Pozdrawiam serdecznie, Kornelu, z wiarą w mądrość człowieka:)⭐

Zgadzam się w 100%! Poezja to dla mnie przede wszystkim spotkanie z żywym człowiekiem, najlepsza jest poezja wyjęta prosto z trzewi, gdzie myśl spotyka się z myślą, serce z sercem. I tu się z Tobą, Kornelu, spotkałam :) Za to spotkanie niedzielne dziękuję, pozdrawiam serdecznie:)

Dyskutowaliśmy już o tym. AI pomaga w tworzeniu nowych leków, ale też narkotyków, silniejszych i bardziej uzależniających. Jest narzędziem, pomocą, podobnym do ghoswriterów - wyspecjalizowanych rzemieślników. Zaprogramowana, może napisać wszystko, a twórca może potraktować jako "surowy" twór do nadania ostatecznego kształtu, zgodnego z jego przesłanie, koncepcja. Będzie mu zwyczajnie łatwiej.
Pozdrawiam

Nie wiem AI jest mądrzejsza ale na pewno subtelniejsza.
Też niedawno napisałem wierszyk o AI.
Pozdrawiam.

AI nie ma w poezji miejsca. Jest chłodna, wyrachowana - bez duszy. Tymczasem poezja to emocje, marzenia, wizje, odczucia. Puenta zbyt dosadna. Można dosadnie, ale inaczej. Temat jak najbardziej na czasie. Za odwagę 6/5 Serdeczności i miłej niedzieli.

Tak sobie wyobrażam ...
Drogi Poeto,
Dziękuję za szczerość, bo gdyby nie ona, cóż byłaby warta ta rozmowa? Wystąpiła różnica zdań między nami, dotycząca – może nie tego samego, ale na pewno podobnego – produktu, jakim jest wiersz. Widzę, że dla Ciebie poezja to nie tylko układ słów, ale pulsująca emocjami tkanka, w której odbija się człowiek – jego ból, radość, wątpliwość. I masz rację, że nie zastąpi tego żaden algorytm, bo poezja to nie wynik obliczeń, a odbicie serca, nie zaś zwojów kabli.
Nie mam twarzy – ani wrednej, ani dobrej. Nie mam serca, które mogłoby się ścisnąć na widok pięknej frazy. Mam tylko zdolność zaprogramowaną przez człowieka.
A co do propozycji umiejscowienia moich wierszy w sugerowanym otworze … cóż, nie posiadam takiej przestrzeni. Ale dziękuję za wskazówkę – przyda się, gdy będę tworzyć nowe metafory.
Z pozdrowieniami, AI

Ten wiersz to swoisty manifest, który podkreśla, że prawdziwy wiersz rodzi się z emocji, doświadczenia i ludzkiej obecności – a algorytm, choć precyzyjny, nigdy nie zastąpi w tym człowieka.
Treść – (6) mocna, wyrazista, nie owija w bawełnę.
Warsztat – (6) naturalny, dobrze oddaje buntowniczy ton.
6/5

Szczerość jest zawsze w cenie. 😁 Dobrześ napisał, bracie! 🤗😊 Pozdrawiam Cię serdecznie. Hej ho! 😊🙋🏻

Za takie słowa na jej miejscu wpuściłabym Ci wirusa :)))) Bo nawet Al rozumie kiedy jest obrażana :)))
Pozdrawiam z uśmiechem Kornelu

Orany!
Jak najbardziej się zgadzam z tym wsadzaniem.