Stanowczo wolę swoje odbicie "z siatką życia na obliczu", niż te - "chwalące własnej formy winy" - w "rozbałwanionym życiu". No tak, widzisz na wskroś przeżarty trupim jadem real i grzmisz, nie to, co Bóg! ;)) Ale tak, jak On, przygarniasz radość i obdarzasz ją potężnymi znaczeniami, które chcesz, żeby zamanifestowała na Twoją prośbę... Radość, to - obok Miłości, Zachwytu, Uniesienia... - energia, która w realu, jeśli tylko jej się zaufa i pozwoli swobodnie przepływać - zmienia, prostuje, wyjaśnia, układa... znaczy: robi, co trzeba, jakoś tak, od niechcenia... Działa. Ta energia, po energii miłości, działa na korzyść człowieka najefektywniej i najefektowniej :) Miło tu się u Ciebie zmyśla myśli, Tesso :) Choć ta cała rozbałwaniona (super epitet, biorę, jeśli pozwolisz) moda zakneblowanych ust, wąskich spodni i sikania na widok pieniędzy... Czasem mnie jednak nic a nic nie śmieszy, ale staram się, staram i też radość przywołuję i wychwalam :) A Ciebie pozdrawiam