Podoba mi się bardzo. Subtelny opis, jak działa fotografia kochanej kobiety na kominku na zakochanego mężczyznę. 6/5 Serdeczności

piękny sonet ... pozdrawiam serdecznie ...

Jak zawsze bardzo wyszukane metafory pozdrawiam ;)

Upojnie...
Uczta dla duszy. Słowa jak czuły szal otulają duszę i rozsadzają "ramę", piękno nie ma ram, miłość nie ma ram, a oczy niczym lustra odbijają cały świat, gdy są kochane... i kochają.
Niezwykle kunsztowny sonet. Przepełniony czułym pragnieniem bliskości.
Tęsknota za ciałem, gdy zdobyło się duszę - ukochanej.
"Spójrz oczy oczom wciąż służą/wzajemnie". - cudowna metafora, wyrażająca wieczne połączenie dwóch dusz... nieskazitelność miłości. Miłość nie mija z czasem, nie odchodzi wraz z ciałem, zostaje głęboko w sercu na zawsze. Spogląda na nas nawet z ram... fotografii. Czujemy ją. Żyje w nas.
Swoją drogą, czytając Twój znakomity sonet, doznałam swego rodzaju olśnienia, a mianowicie, że patrząc na fotografie bliskich mi osób... zawsze czuję ich spojrzenie i zawsze się wpatruję w ich oczy. I dzieje się rozmowa... bez słów.
Oczy są otwartą bramą naszej wyobraźni, mostem, spoiwem naszych dusz.
Chciałabym 6/6, ale mogę tylko 5/6.
Serdecznie Cię pozdrawiam i dziękuję za doznania płynące z Twojego wiersza!

Niesamowity sonet, niecodzienny.
Serdecznie pozdrawiam