Czytam Twój wiersz i wciąż zatrzymuje mnie ostatni wers, i wyobrażam sobie, że uśmiechasz sie do siebie wyobrażając sobie, jak czytelnik próbuje rozwiązać Twoje zagadki. W każdym razie na koniec można odczuć muśnięcie motyla nadziei, i sercu lżej i uśmiecham się do Ciebie. Pozdrówka

Odczuwam pogodzenie się z faktem, że nie uda się uwolnić tej miłości mroku. Poszła zatracenie. A niebieski motyl i muskający wiatr jest zapowiedzią czegoś innego, czegoś co jest utulone przyjemniejszymi barwami. Pozdrawiam mocno :)

zgadzam się z tymi którzy mówią że wiersz przepiękny;
serdeczne Dagmaro :)

Przepiękny wiersz, przyjemny i subtelny.
Pozdrawiam serdecznie :)

widzisz w tej bieli czystej kartki
tak wiele słów znalazło miejsce
wiatrem muśnięte kryją swój bezmiar
gdzieś między liściem
a motyla lotem

popatrz tak niebieskie są twoje oczy
gdy się uśmiechasz
do tamtych wspomnień
w szczelinach spojrzeń jestem

by ogrzać się światłem

Ja też się uśmiecham ... do pięknej Twojej poezji ...

spójrz na to ....chyba... że się mylę .... ,,na drzewa kwiaty drżące liście" wydaje mi się ...że uciekło ch ,,,

pozdrawiam serdecznie w razie co przepraszam ...

Spoglądam i wybieram, co mam wpuścić, przed czym drzwi otworzyć "na oścież". Wyobraźnia, marzenia sprawiają, że strużki światła przedzierają się przez mrok...
Pozdrowienia✨

Piszesz niezwykle kobieco, delikatnie i subtelnie. Po prostu lotem motylich skrzydeł :))
Bardzo ciepło pozdrawiam Dago - Bezka :) i komplet niebieskich skrzydeł :)) 5/6

Czytając Twoje wiersze... znikam na chwilę i wchodzę do zupełnie innego świata!, to niesamowite uczucie! Dziękuję, Dago za nie:)💓5/6
Serdeczności:)⭐

Ujął mnie motyw "szczeliny światła". Wiersz subtelny, pełen emocji. Na kartce rzeczywiście nie sposób oddać ich pełnię...ale próbować warto czego dowodem jest ten wyjątkowy wiersz. Pozdrawiam serdecznie:)

Czysta przyjemność dla zmysłów. Zacny cyklik.

Może i fantasy, ale jaki piękny, delikatny, trzepoczący w sercu obrazek. A puenta jest jakby mrugnięciem do "kochanka", który zrozumie aluzję.
Pomyśl czy "przez szczeliny światła" nie powinno być drugim wersem pierwszej strofy, a "na kartce wszystko jest płaskie" czy nie powinno być drugim wersem trzeciej? Byłaby spójność ciągu myślowego. Ale i tak jest ślicznie :)

Cały czas okrywam różne oblicza autorki w wierszach. Podoba mi się taki proces.

Pozdrowionka Poetko :-)

Pięknie, malarsko w Twoim niepowtarzalnym stylu, Dago,
co prawda ja widziała ją w lekko zmienionym zapisie, czyli -

od czasu do czasu spoglądam
na drzewa kwiaty drżące liście
przez szczeliny światła
kiedyś wdzierały się wszystkie zapachy lipcowe

chłód wody spływał strużkami z twoich włosów
na rozgrzane kolana
miałam nie pisać więcej
otwierać drzwi na oścież
gdy mrok wciąż nieprzenikniony

na kartce wszystko jest płaskie
w każdej metaforze
tylko motyl wciąż jest niebieski
niesforny wiatr muska moją szyję
uśmiecham się na samą myśl

Pozbyłam się słowa wszystkich/metafor/ bo w poprzednim wersie też jest
wszystko płaskie, dlatego msz lepiej by było go się pozbyć.

To tylko moje odczucie, z którym rzecz jasna nie musisz się zgadzać, bo to Twój wiersz, mam nadzieję, że Cię nim nie uraziłam.
Serdeczności ślę na dobry dzień, Daguś i gwiazdki zostawiam :)

Zawsze pozostaje cień nadziei na potem. Jednak najważniejsze są chwile i mijanie się obok. Zauważenie siebie pozwala na ponowne otworzenie się na powietrze.

Serdeczności