Twoje Wiersze - dębowe drzewo (wnikanie)

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

16 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Izka1^(*)

2024-10-13

Niezwykle poruszający wiersz, który porusza głębokie, osobiste tematy. Pozdrawiam z podobaniem

Dagmara^(*)

2024-10-13

Pięknie dziękuję Izo za zajrzenie do wersów i Twoje podobanie.
Pozdrawiam ;)

Kropla47

2024-10-12

Piękny.

Dagmara^(*)

2024-10-13

Dziękuję Kropelko.
Serdecznie Ciebie pozdrawiam :)

Kika88

2024-10-12

Pięknie
Pozdrawiam serdecznie:)

Dagmara^(*)

2024-10-12

Ślicznie dziękuję za Twoją obecność pod wersami.
Pozdrawiam serdecznie Kiko :)

JoViSkA

2024-10-11

Podzielam zdanie poprzedników, wiersz jest piękny :)
Pozdrawiam

Dagmara^(*)

2024-10-11

Dziękuję ślicznie JoVi ;)
Pozdrawiam serdecznie :)

Moona@

2024-10-11

Pięknie!
Często człowiek chce się tej drzazgi pozbyć, ale znalezienie odpowiedniego momentu i sposobu może zająć sporo czasu...
Pozdrawiam :)

Moona@

2024-10-12

Ja akurat /drzazgę/ zidentyfikowałam tu inaczej.
Ale jeśli przyjąć, że to /śmierć/ to jak najbardziej można się pozbyć lęku przed nią, gdy się wie, co nas nie czeka po śmierci, a czeka w wieczności.
Mi to daje spokój i możliwość "pełni życia tu na Ziemi" bez obaw, co mnie czeka i bez względu, kiedy umrę i jak, czy też umrzeć nie zdążę :)
Pozdrawiam :)

Dagmara^(*)

2024-10-11

Dziękuję Moono :)
No właśnie, nie jest łatwo i czy można się pozbyć tej drzazgi, raczej nie.
Pozdrawiam serdecznie :)

Wanda Kosma

2024-10-11

Czuję się wzruszona, że swoim wierszem zainspirowałam tak wspaniałą poetkę, jaką jesteś. Dziękuję za ten dialog poetycki. Nie zdążyłam na bieżąco odpowiedzieć na Twój komentarz pod "dębowymi skrzypcami", więc tu powiem, że był absolutnie istotowy.
Wiersz Twój czytam w podobnym odczuwaniu. Wszyscy nosimy w sercu drzazgę śmierci, immanentnie wpisaną w każde bicie serca. Gdy uświadamiamy to sobie na poważnie - uświadamiamy sobie równocześnie możliwość wyboru. Żyć albo powrócić do współbrzmienia. Przecudny wiersz. Pozdrawiam serdecznie :)

Dagmara^(*)

2024-10-11

Pięknie dziękuję Wando za ten wspaniały i dotykający samego sedna. W Twoim wierszu właśnie to wychwyciłam chociaż nie byłam pewna czy dobrze odczytałam wiersz. Tę śmierć, a ją nosimy od początku trudno zaakceptować tak od ręki, ale jest i nic tego nie zmieni.
Jeszcze raz dziękuję za pochylenie się nad wersami i serdecznie pozdrawiam :)

sturecki

2024-10-11

Zasadzone w sercu drzewo rośnie, choć struny milczą. Drażni jak drzazga, od kiedy odmówiłaś wspólnej melodii. Może wystarczy spojrzeć z bliska, żeby coś się zmieniło.

sturecki

2024-10-11

Wszystko zależy od wszelkiego rodzaju odległości. Dlatego każde zbliżenie należy rozpatrywać w oparciu o szeroko rozumiany kontekst.

Dagmara^(*)

2024-10-11

Dziękuję :)
Taak, coś w tym jest, tylko trzeba właśnie spojrzeć z bliska a to nie jest proste.
Pozdrawiam serdecznie :)

Julie_Anne

2024-10-11

Bardzo trafne, szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy wiele osób nie chce zbliżyć się do osób z problemami, a nawet do własnych emocji.
Pięknie i subtelnie to ujęłaś.
Pozdrawiam serdecznie :)

Dagmara^(*)

2024-10-11

Dziękuję Julie i za bardzo interesującą interpretację.
Cieszy mnie bardzo kiedy czytelnik wychodzi poza wersy:)
Serdecznie pozdrawiam :)

Waldi1

2024-10-11

koniecznie trzeba spróbować ... odległość bardzo często przy życiu trzyma ... pozdrawiam serdecznie ...

Dagmara^(*)

2024-10-11

Wiem Waldi, doskonale wiem, że trzeba próbować...
Pozdrawiam :)

rzabaprzezrz

2024-10-11

Świetny wiersz! Wymowny obraz. 6/6:) Pozdrawiam ciepło:)

Dagmara^(*)

2024-10-11

Ślicznie dziękuję Rzabko za przeczytanie wersów.
Pozdrawiam serdecznie :)

januszek

2024-10-11

tytuł przyciągnął jak owe skrzypce
może to ludzie bywają jak dęby?

Dagmara^(*)

2024-10-12

Świetny tekst no i Homo Homini - tak to jest to właśnie.
Od samego początku jak te drzewa, co ruszyły w drogę na tamtą stronę rzeki.
To miłe kiedy wiersz przyciąga :)
Pozdrawiam :)

januszek

2024-10-11

tytuł przyciągnął do wiersza
a wiersz żyje już trzecim czytaniem (u mnie) i nadal przyciąga

coś w tym jest podpieram się Homo Homini:
https://www.youtube.com/watch?v=xWwt2pnkGqU

Dagmara^(*)

2024-10-11

Dobrze, że chociaż tytuł , drugi jest w nawiasie).
Czasami się mówi, że są ludzie mocni jak dęby..
Tutaj zdecydowanie główną rolę odgrywa drzewo.
Dziękuję i pozdrawiam

januszek

2024-10-11

tylko należałoby odróżniać drewno od drzewa