Twoje Wiersze - zapiski na marginesie( 3)

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

9 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

naskraju*^(*)

2023-08-06

Przemijamy idąc w kierunku mroku. Odkrywamy blask w sobie na chwilę, potem już jej nie ma... Jest jednak nieodparta chęć do zabierania okruchów ze stołu życia i miłości jeszcze nie wypalonej do końca. Niesiona w nas nie zgaśnie.

Serdeczności

Dagmara^(*)

2023-08-06

Dziękuję pięknie.
Spokojnego wieczoru

Phil Insomnia

2023-08-06

Światło może dotrzeć do nawet najbardziej zacienionych przestrzeni, przywracając chęć do życia i oddychania. Z uznaniem dla wiersza, pozdrawiam serdecznie :)

poezja.tanczy

2023-08-05

A światło zostanie
Nawet jak już
Nie będzie miał kto
Patrzeć na nie

Pozdrawiam :)

Dagmara^(*)

2023-08-05

Dziękuję :)
Pozdrawiam serdecznie :)

rzabaprzezrz

2023-08-04

Przepiękny wiersz, wzrusza mnie, to niesamowite obcować tak z czyjąś ( w tym przypadku Twoją) emocjonalnością. Pozdrawiam serdecznie 🌹

Dagmara^(*)

2023-08-05

Pięknie dziękuję Rzabko :)))
Pozdrawiam serdecznie :)

Elżbieta

2023-08-04

Podoba mi się Twój wiersz, Dago! Odczytuję go w kontekście zachowywanie wspomnień... tak odbieram owoce, o których jest mowa w wierszu, są one efektem miłość. Wiem, że może być inna interpretacja wiersza jak i Twój zamysł jego tworzenia!
Serdeczności wieczorne Dago5/6:))😘

Dagmara^(*)

2023-08-05

Pięknie dziękuję Elu :)
Tak to równiez było w zamyśle :)
Pozdrawiam serdecznie i miłej soboty :)

Czarek Płatak

2023-08-04

Kapitalna puenta. Bardzo mnie wessał ten wiersz w siebie

Dagmara^(*)

2023-08-04

Dziękuję pięknie :)
Aż tak wessało? To nie dobze :)))
Serdecznosci dla Ciebie :)

Waldi1

2023-08-04

kocham światło dnia w nim widać ...te owoce ...które zbieram po drodze ... wzruszenia i miłości nie skrywam ... by nie okradać się z piękna nocy ... od wiosny... aż do jesieni spokojnie oddycham a zniecierpliwienie bujam w fotelu ... gdy zima zmrozi kości a oczy pokryją się mgłą nadejdzie czas ... w proch się obrócić i do domu Ojca wrócić ... pozdrawiam serdecznie ...Walduś ... duś... duś ...

Dagmara^(*)

2023-08-04

Dziękuję Wam serdecznie :)))
No ja tak wszystkich także nie, ale sa takie, że i owszem :))0
Pozdrawiam Was serdecznie :)

ajw

2023-08-04

Ładny wiersz w smutnym klimacie, choć nie wszystko mi się w nim podoba. Na przykład nie mogę zrozumieć w jaki sposób światło przebija się przez
"i coraz większe zbiory
wczorajszych zapomnianych owoców"
O co tu chodzi? Jaki związek mają te owoce z przebijaniem się światła czyli tą nadzieją na jakiegoś rodzaju "jasność" w dniach ciemności, czyli smutku.
Zastanawiam się też nad "bo" w przedostatnim wersie. Wydaje mi się zbędne.

Dagmara^(*)

2023-08-05

Dokładnie tak :) czasem wersyfikacja bardzo wiele robi w wierszu :)
Serdeczności dla Ciebie :)))

ajw

2023-08-04

Wydaje mi się, ze teraz jest więcej światła w wierszu, a może ja miałam za dużo ciemności ;)

Dagmara^(*)

2023-08-04

Iwonko, moje myśli czasami chadzaja takimi drogami, że nawet ja nie nadążam :) Usunęłam zbędne "bo", zmieniłamm wersyfikacje troszkę, moze stanie sie bardziej jasna, a jeżeli nie to można tam powstawiać co się chce :)))
Dziekuję za wgladzik i pochylenie się.
Serdeczności dla Ciebie :)))

[ GALBA ]^(*)

2023-08-04

Chowanie miłości to taka trochę asekuracja przed zawodem. Tak odbieram treść. Lepiej dmuchać na zimne i trzymać dystans. Fajny wiersz.
Pozdrówki Daga :-)