Twoje Wiersze - Mea culpa

Mea culpa

sonet

2025-05-10 08:55

Niech runą chmury, niebiosa zapłaczą,
schowa się słońce za mgłą Avalonu,
pomroką spłyną grzechy Babilonu
czerniąc otchłanie bezdenną rozpaczą.

I zadrży ziemia, człowiek będzie świadkiem,
gdy echo dzwonów zamilknie wraz z wrzaskiem.
Świat padnie w trwodze, utonie w lamentach,
a ON przemówi znów płonącym krzakiem,

druzgocząc mury, co grzechy chroniły.
Nie schroni mędrzec pychy w swoich księgach,
tak jak i grzesznik swej winy nie skryje.

W godzinie prawdy nie będą broniły
żadne tytuły. Wszystko w twoich rękach.
Wiedz, że moc żadna winy nie obmyje.

autor

LydiaDel

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Elżbieta

dwie godziny temu

Jestem pod wrażeniem, bo wiem, że utwór napisałaś w "tampie ogromnym", a on trzyma klasę i w treści i w realizacji. Jedynie zastanawia mnie puenta, bo myślę, że skrucha może zmyć winę, ale, to tylko dowód, jak Lidio potrafisz swoimi utworami wzbudzać refleksje!
Życzę, Tobie, pięknej, słonecznej soboty:))⭐☀️

sturecki

dwie godziny temu

Mamy w tym utworze wielką, nieuniknioną konfrontację z winą i odpowiedzialnością – taką, przed którą nie ukryje się ani mędrzec, ani grzesznik. Świat zadrży, gdy przyjdzie prawda, a żadna wiedza ani władza nie ochronią przed jej siłą. Ten sonet jest jak dzwon – bije głośno, ostrzega i przypomina, że są rzeczy większe niż człowiek, przed którymi nie da się uciec.
6/5