Podobający się ten wiersz jest. Pozdrawiam gwiaździście.

Odziana w biały puch, równie zimna, co dobra, przysiadła dumnie na ławce pod neonem. Poprawiła lśniącą gwiazdami koronę i patrząc przed siebie spytała retorycznie kobiety siedzącej obok:
- Wiesz po co tu jesteś?
- Wiem - odparła kokieteryjnie, dama w czerwonej sukni, zaciągając się papierosem i wyciągając zza chabrowej podwiązki gęsie pióro.
- Przywołaj ją zatem - dodała władczo i oddaliła się.
- Pisz to, co czujesz - podała z uśmiechem pióro zbliżającej się kobiecie, która bez słowa poczęła w powietrzu naznaczać grafit nocy, księżycowym pyłem.
- Podołasz temu? Twoje litery są nieczytelne.... - zaniepokoiła się szczerze, wypuszczając z ust aromatyczny dym.
- Ja tylko żłobię miejsce dla emocji, ale wypełnić musi je magia zrozumienia, dopiero wówczas staną się widoczne, ale to już zadanie dla Niego.
- Co jeśli nie pojawi się i nie odzyskamy naszej dziewczynki?...
- Zbliża się. Zobacz! - uśmiechając się, wskazała piórem w stronę ciemnych chmur, rozpruwanych teraz bielą nadlatujących gołębi...

Widzę dokładnie co napisałeś. To przemawia, wyostrza zmysły. Piękny sonet. Pozdrawiam :)

'I tylko neon błyszczy z napisem Love' - nie wiem dlaczego, ale to właśnie w świetle tego wersetu widzę Twój sonet i to całkiem wyraźnie. Pozdrawiam.

Przepiękny sonet, pełen rozmarzenia, tęsknoty, emocji...
Pozdrawiam serdecznie :)

Dobrze jest zatopić się w marzeniach w ten mało radosny i sprzyjający czas! 😊 Jak zwykle piękny i pełen emocji sonet "dla Katarzyny"...Pozdrawiam słonecznie choć jesiennie 🍂⭐😊