X
Z Tobą...
wolny
2020-10-18 00:14
Dotyk Twoich rąk
koi wszystkie moje smutki.
Te malutkie, co jak drzazgi tkwią w palcu
i te ogromne,
kłody pod moimi stopami,
o które potykam się tak boleśnie.
Dlatego rób wszystko,
by odległość między nami
była jak najmniejsza.
Twoje pocałunki
ukoją każdy mój ból.
Są najlepszym opatrunkiem
na każde cierpienie i strach.
Nawet na ten, który dławi mnie nocą.
Dlatego całuj mnie jak najczęściej.
Twój wzrok przyciąga mnie ku Tobie,
skutecznie wyrywa z osamotnienia
i pustki, w której zdarza mi się zagubić.
Jest wtedy światłem, latarnią
ku której podążam,
szukając drogi powrotnej do domu.
Dlatego zawsze patrz w moją stronę.
Dobrze, że jesteś...
Każdy zakręt jest mi łatwiej pokonać
z Tobą...
koi wszystkie moje smutki.
Te malutkie, co jak drzazgi tkwią w palcu
i te ogromne,
kłody pod moimi stopami,
o które potykam się tak boleśnie.
Dlatego rób wszystko,
by odległość między nami
była jak najmniejsza.
Twoje pocałunki
ukoją każdy mój ból.
Są najlepszym opatrunkiem
na każde cierpienie i strach.
Nawet na ten, który dławi mnie nocą.
Dlatego całuj mnie jak najczęściej.
Twój wzrok przyciąga mnie ku Tobie,
skutecznie wyrywa z osamotnienia
i pustki, w której zdarza mi się zagubić.
Jest wtedy światłem, latarnią
ku której podążam,
szukając drogi powrotnej do domu.
Dlatego zawsze patrz w moją stronę.
Dobrze, że jesteś...
Każdy zakręt jest mi łatwiej pokonać
z Tobą...
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
1 raz
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
E. Chmurka
2020-10-22
Takie ideały istnieją chyba tylko w poezji. Między innymi dla takich ideałów warto poezję czytać.
Pozdrawiam,
Pozdrawiam,
Vaervari
2020-10-18
Zgodzę się, że klimat bardzo senny, rozmarzony, idylliczny, aczkolwiek jest tu jakiś smutek. Może to świadomość, że trudno o urzeczywistnienie takiej relacji. Kto jednak zabroni nam tworzyć ją, odmalowywać, upiększać za pomocą sztuki?
BardzoBardzo
2020-10-18
O jej ale mnie na wspominki naszło... oj anuk ale mi się przypomniała przez twój wiersz moja dawna miłość. no wypisz wymaluj miała charakter jak twój podmiot liryczny.
Pozdrawiam
Pozdrawiam
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
W drodze
- Kornel Passer
Magiczny ogród
- Anuk
Kicia
- Satrapa (*)
* (rozpadam się na kawałki...)
- Marta Surowiecka
Najprawdziwszy hodowca wszystkich kwiatów
- Kaskader składni i mieszacz desygnatów(*)
jak wygląda uczucie
- Majster89
popijamy ponchę
- ajw
Zapomnienie
- wierszopisarka
Twój Bóg
- klaks
Bipolarna
- Bipolarna
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności