Być razem – czyli szczęścia losu dar /Sonet ~ № 134
Tak bardzo pragnę z Tobą iść przez życie
Wszak barw nadajesz mojej codzienności
Więc czemu muszę miłować wciąż skrycie
Nie mogę już tak... nie chcę tej szarości
Chcę aby serca w jedno się złączyły
Aby ta miłość była wolna jak ptak
I by na skrzydłach dusze pofrunęły
Kreśląc na niebie pięknej miłości znak
Wirując pragnę pięknem się upajać
W szarości życia kolory tęczy wpleść
Szczęśliwym wciąż być i nic nie ukrywać
Tylko tyle chcę do swego życia wnieść
Więc oddam wszystko za losu szczęścia dar
By mógł się spełnić niczym cudowny czar
~ Pióro Amora ~
© XXII.IV.MMXXI
Dla Katarzyny