BRAKI
dziura w niebie przepuszcza resztki światła
brak odpowiedzi nie kończy pytań –
echo w jaskini mówi więcej niż słowo
brak dłoni nie zatrzyma gestu
przestrzeń pamięta kształty zaginionych
brak mapy nie zgubi drogi –
intuicja wije się żyłką jak rzeka
i co, jeśli brak jest początkiem?
i co, jeśli brak to tylko rama obrazu
która kształtuje to, co wciąż nienazwane
i na koniec wywiesza flagę zwątpienia?
braki układają się w pejzaż –
w pustce wpisane są linie możliwości
brak – i coś rodzi się na krawędzi próżni
braki uczą widzieć pełnię w tym, co niepełne