Twoje Wiersze - zguby

zguby

nieregularny

2025-10-17 12:01

gubię myśli
niczym drzewa liście
po jesiennym wietrze
gubię wątek

czasem w środę
czasem w piątek

wspomnienia gubię
te pięknie rozmarzone
te do zapomnienia
i te co bardziej lubię

w zamgleniu odfruwają
roztapiają

siebie gubię ezoterycznie
czasem coś błyśnie
czasem zanuci z echem
w duecie

jakże wspaniali
poodpływali

już nie w komplecie

autor

Maja- Marc

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

6 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Rusticus ^(*)

dzień temu

Prolumancyjnie

Maja- Marc

dzień temu

Witam! wybacz, ale twój komentarz jest dla mnie "nieużyteczny". Rzuciłeś jedno słowo - dla mnie niezrozumiałe- bez jakiegokolwiek uzasadnienia, wytłumaczenia, naprowadzenia na swoją logikę. Jeżeli chcemy coś powiedzieć, przekazać innej osobie, to róbmy to z sensem dla wszystkich. Pozdrawiam :)

Izka1^(*)

dzień temu

Wiersz autentyczny i melancholijny, pięknie oddaje poczucie ulotności myśli. Pozdrawiam serdecznie 🌿

sturecki

dwa dni temu

Ten wiersz to pożegnanie z samą sobą – jak jesień w głowie, która cicho opada ... gubi słowa, wspomnienia i ludzi, ale robi to z łagodnością, nie ze strachem. Może właśnie w tym pogubieniu jest spokój: nic nie waży, nic nie ciąży, tylko trwa echo po człowieku.
6/5

Maja- Marc

dwa dni temu

Dziękuję za odwiedziny a przede wszystkim za prawidłowe odczytanie genezy mego wiersza - sama nie znalazłabym lepiej dobranych słów, by określić przekazywany w nim stan emocjonalny.