Rozpocząłem spacerek wzdłuż alejki człowieczeństwa

to co wziąłem dla siebie, już na wieki wgłąb mnie mieszka

już na wstępie byłem ciekaw, czy ten zestaw pasuje do wielkości wnętrza

tu najlepiej życie przetrwać, gdy chcę mieszkać w tak dużej objętości miejsca



Mam całe życie na to, by z tym miejscem zrobić co chcę

a zawsze myślę jak po wszystkim będzie pomimo przejść;

Chciałem po nich wiele razy postawić na stan surowy

ale zdobić chcę te ściany, chociaż gdy na plac budowy



Przychodzę, i tak nie ma za bardzo komu robić nawet

być może cisza je, jak malarz, w pokoju zdobić zacznie

ona przynajmniej zrobi to perfekcyjnie i bez żadnych sensacji

popatrzy na mnie, po czym coś pięknie wyjdzie z tych jej barwnych kreacji



Wracając do spacerku - nie bardzo dość długo chodzić lubię, więc go zdrabniam

za bardzo błąkam się wśród miejsca, co obłudą trąci w tłumie - jest to miazmat

najwidoczniej tych, co błądzą, gdy wciąż ich trudy dosięgnę uchem;

A wychodzę tylko po to, by po nim wrócić do siebie z hukiem



Przez tą chęć powrotów, umiem odnaleźć siebie w sobie samym

chcę wciąż mieć powodów strumień do zmian, lecz lepiej obeznanym

być w temacie co dnia, nie stawiając przy tym na płytki pośpiech

wygrzewam się w kołdrach, lecz prawda to styl życia, czyli pościel