Bez względu na to, czy się przyłożę do tego wiersza, czy też nie

wiem, że wśród spraw obficie wszystko w emocje powielam zbyteczne

a jak do tego dochodzi stres, to po wszystkim płaczem reaguję

aż nadto - więc to co wciąż mi jest, mocno myśli zdarzeń bieg katuje



Nie dbam w tym dziele o słownictwo, błędy czy ich brak

chcę aby wreszcie odchodził obłęd, by psychika

dała mi wreszcie odetchnąć na dobre, bez wojny z sobą

a wraz z mym piekłem od wewnątrz zacząłem się modlić z głową



Wyrzucam to z głębi siebie tym wierszem za dnia - lecz we łzach znów były

w wyrzutach poprzez łzy z pretensji tłem te zdania, że nie mam już siły

jednakże strach mam, że w obliczu prawdziwych dramatów przez ten stres

przestanę płakać, będąc w schyłku ran krzywd z życia jak czułem jeszcze



A czuję sercem - stąd nerwy we mnie o rzeczy niepotrzebne

na skórze dreszcze, bo przez milczenie wgłąb spięty zewsząd jestem

milczałem po oczyszczeniu, słuchając przy tym świerszczy pod wieczór

i zmarzłem, choć odżyłem wśród nut karmiąc zmysły z pięknych koncertów