Od porannej szklanki mleka

Na kraj własny wciąż narzeka:

Na kolejki do lekarzy

I na śmieci stos na plaży ,



Na trawniki obsikane

I na firmy – wyprzedane,

Na pazerność i głupotę,

Na sprzedaną łatwo – cnotę,



Na kazania – te z ambony

I na stolik wywrócony,

Na maybacha – co u księdza,

Na rolników – szarą nędzę.



Na frywolne przedstawienia,

Na rozbłyski i zaćmienia,

Na docinki i wyzwiska,

Na tęczowy wzór na miskach.



Na biskupa i proboszcza,

Na oszusta z Małogoszcza,

Na brodatych wierzycieli -

- Niech ich wszystkich piorun strzeli.



Gdy ktoś jednak jej przypomni:

- O wyborach nie zapomnij,

W tę niedzielę łatwo możesz

Kres łajdactwom tym położyć.


Ona powie – Proszę państwa,

Duchowieństwa i mieszczaństwa,

Co się dzieje – dobrze widzę

I tym bagnem – wprost się brzydzę.


Gdy na jednym miejscu krętacz,

A na drugim – krowa święta

Na kolejnym pusta głowa,

To nie warto – iść głosować.



Lecz od czasów Peryklesa

Wie – projektant z Mercedesa,

Wie weganin i fan mleka,

Nie głosujesz – nie narzekaj.



A panowie oraz panie

W Polsce – lubią narzekanie,

Gdy zachować chcesz to prawo,

Na wybory ruszaj żwawo!