Minister niedbalstwa, mistrz niekompetencji,

Poseł od łapówek, senator kłamliwy,

Czempion ignorancji wraz z czempionem chamstwa,

Katolik pobożny lecz rzadko uczciwy,


Rzecznik gadatliwy tylko gdy nie trzeba,

A gdy trzeba krzyczeć uparcie milczący,

Dyplomata zręczny niczym w porcelany

Składzie – słoń sterany i niedowidzący,


I minister zdrowia który woli brewiarz,

Niż szczepionki, leki, szpitale, przychodnie,

Minister kultury, co kulturę tępi,

Wzniesione buńczucznie chwali zaś pochodnie.


Minister rolnictwa, co o deszcz się modli

I ten, który przekręt nazwie uczciwością,

I ten co w katedrze czwarty już ślub bierze

Lecz gardzi otwarcie – innych pomyślnością.


Profesor od cudów, biskup alkoholik,

Kłamliwy kardynał, głupia zakonnica,

Ksiądz bez prawa jazdy, który prędkość lubi

I z odzysku niby pobożna – dziewica


Garnki czarnej żółci przelewają ciągle

Lecz w kościele pragną podniośle przemawiać,

A w historii kotłach – kłamstwa mieszać łyżką,

Fałszywym herosom – mauzolea stawiać.


Małość i głupotę mieszają z patosem,

Dolewają porcje – chciwości i zdrady,

Kary się doczesnej ni wiecznej nie boją,

Na niebiańskie licząc – specjalne układy.


Lecz jeśli pobożnie ochronę ludności

Powierzą tej świętej, co z rodu śląskiego,

Strach myśleć, co może stać się w kraju takim,

Gdzie rząd świątobliwy ale do niczego...