😉

Rozumiem. Ta ja niepotrzebnie pofrunąłem w ogólne tematy, odbiegając w swojej odpowiedzi od samej tematyki wiersza.

Swoje refleksje odniosłam do Twojego wiersza. Nie odwołałam się do moralności, ponieważ nie uznałam jej jako motywu Twojego wiersza. Być może błędnie.

No tak, ale z drugiej strony wydaje się, że kategorie moralne da się jednak sprowadzić do pewnych cech obiektywnych. Na przykład, co mi po narodowowyzwoleńczych, a więc rzekomo dobrych intencjach Stefana Bandery, jeśli efektem było wymordowanie w okrutny sposób tysięcy istnień ludzkich , w tym wielu niewinnych niczemu dzieci. W takich wypadkach intencje mam w d... Pozdrawiam:)

A to się tak niegrzecznie wtrącę tu pomiędzy was. 🙃 Tam w tym opowiadaniu o Noem i potopie mowa jest o tym, że Pan Bóg postawił łuk na oblokach jako znak przymierza. Ale ten znak postawiony został tak naprawdę dla Boga. Bo w tekście jest może, że Bóg widząc ów znak będzie wspominał na swoje przymierze z Noem i jego synami. Ciekawe jest też to, że to he rajskiej słowo wskazujące tęczę stosowane było także do wskazania na broń (qe_el). Tak więc Bóg jakby zawiesił swój oręż postanawiając go już więcej nie użyć. Innymi słowy Bóg postanowił więcej nie działać siłą swojej wszechmocy. Jeszcze ciekawsze jest to, że przymierze zawarte z Noem w sumie nie dotyczy ludzi, ale ziemi. Tam jest mowa o tym, że Bóg postanawia nigdy już więcej nie niszczyć ziemi potopem ze względu na niegodziwość człowieka. Całe to opowiadanie więc ukazuje:
po pierwsze łaskę wybrania spośród ludzi;
po drugie zaś: zapowiedź zaistnienia w przyszłości nowej ziemi;
a po trzecie: sposób w jaki ów nowa ziemia zostanie stworzona.
To ostatnie jest wspaniałe, bowiem potop odnosi się do tego, co było na samym początku, gdy wody były na całej powierzchni ziemi. A to jest symbol Ducha Świętego. Tak więc potop sugeruje, że Duch Święty będzie rozlewał się po całej ziemi, aż ją całą obejmie sobą. Potop bowiem nie był aktem, który nastał w jednym momencie. Deszcze padały wiele dni. Podobnie więc będzie z nową Ziemią. Także należy zakładać, że od momentu Zesłania Ducha Świętego podczas Piecdziesiatnicy, my teraz, znajdujemy się właśnie w czasie takiego jakby deszczu Ducha Świętego, który w dniu znanym tylko Ojcu, przemieni wszystko wokół – nie tylko człowieka, ale totalnie wszystko. 😊🤗 Cudowna sprawa! 🤗

Wiem to oczywiście, ale tych, którzy modlili się o jakieś życiowe sprawy, np o uzdrowienie z choroby, to nie przekonuje...

A skąd pewność, że Bóg nie wysłuchał modlitw? Przecież wysłuchanie nie oznacza, że ma spełnić...

Masz rację. Ten fragment o niedotrzymaniu obietnic przez Boga jest z jednej strony wyrazem przekory autora, a z drugiej, wskazuje na dość częste przekonanie ludzi, że Bóg nie zawsze dotrzymuje obietnic, np chociażby obietnicy wysłuchania modlitw.

:):):) Rozumiem, oczywiście ale tylko odpowiadając merytorycznie dla przykładu psychologia Gestalt czerpie swoje korzenie z buddyzmu a etyka odgrywa ogromną rolę w psychologii ponieważ są specjalni strażnicy którzy czuwają nad etycznym zachowaniem psychoterapeutów.
No i ostatnie przecież nie jesteś zły i na pewno Twoja mama nie jest zła więc jak widzisz są sprawiedliwi 😊
Obejrzyj film "Wyspa Doktora Moreau". Intuicja mi to podpowiada.
Pozdrawiam!

Chris szanuję Twój pogląd i nie przekonuję Ciebie do jego zmiany. Liczę z Twojej strony dokładnie na to samo. Nowoczesna psychologia abstrahuje od oceny moralnej człowieka i nie jest dla mnie miarodajna w kwestiach filozoficznych (etyka to dział filozofii a nie psychologii). Moje patrzenie na naturę ludzką jest wynikiem wieloletnich przemyśleń ale też i mojej osobistej wiary (Jak mówi Pismo: "Nie ma ani jednego sprawiedliwego" Rzym. 3:10). Pozdrawiam:)

Kornel: psychologia mówi że Człowiek nie jest z gruntu ani dobry ani zły. Czy zakładanie że jest zły nie jest po prostu drogą na skróty i formą wygody? Łatwiej powiedzieć "a nie mówiłem" niż przeżywać kolejny zawód 🙃
Wiersz dobrze się czyta ale wyczuwam w nim przeciwstawne emocje.
Czyli jeszcze nie Darth Vader a nawet on zawrócił z deklarowanej drogi 😛
Pozdrawiam!

Doskonale rozumiem Twoje pragnienie nieprzekreślania ludzkiej natury oparte o wiarę, że summa summarum w człowieku jest więcej dobra niż zła. Podejście przeciwne sprawia, że robi nam się naprawdę nieswojo. Chcę też podkreślić, że nie jest moim zamiarem przekonywanie kogokolwiek do swoich poglądów na ten temat. Mało tego, uważam, że nie ma żadnych racjonalnych podstaw, które pozwalałyby na uznanie moich poglądów w tej sprawie za słuszne, czy chociażby za godne uwagi. Dodam też, że mam przekonanie, że większość użytkowników portalu, których to w ogóle interesuje, uzna, że nie mam racji. Mimo tego, powiem Ci, że od wielu lat moim przekonaniem jest pogląd, że natura ludzka jest zła z samej swojej istoty. Nie dobra, nie neutralna, ale zła. Nie chcę tu dawać przykładów, które można łatwo strywializować, ale odnosząc się do Twojego powołania się na osiągnięcia cywilizacyjne, powiem , że owszem w niektórych dziedzinach idziemy do przodu, w niektórych zaś do tyłu, ale te efekty nie są dla mnie decydujące. Wiem, że człowiek jest zdolny do altruistycznych czynów i bohaterstwa, mało tego, najciekawsze jest, że są przykłady, że takich czynów dokonywali również ludzie, którzy wcześniej dopuszczali się łajdactw. Ciekawym przykładem są biografie świętych katolickich, które często ukazują tych ludzi jako tych, którym nieobca była (bo moim zdaniem nie mogła być obca) skłonność do zła. Żeby daleko nie szukać, można się powołać nawet na postacie opisane w Nowym Testamencie. Żeby szczegółowo uzasadnić ten temat musiałbym głębiej wejść w tematykę religijną i teologiczną, a nie chcę już tego robić na TW. Serdecznie pozdrawiam😊

Dziękuję serdecznie za Twój komentarz. Szczególna przyjemność sprawiło mi docenienie literackiej strony wiersza. Pozdrawiam:)

Nie patrzę na problem natury ludzkiej przez pryzmat matematycznej przewagi dobrych czynów nad złymi. Moja refleksja prowadzi mnie do wniosku, który wyraziłem w odpowiedzi na komentarz rzabki. Jak Ci się kiedyś zechce, spójrz na mój wiersz Dzidzia, który jest o naturze "niewinnego' niemowlęcia.

Wielu ludzi wierzących, łącznie ze mną, ma nadzieję, że Bóg ma poczucie humoru. Niepokojący jest jednak praktyczny brak humoru w Biblii (może poza reakcją Jonasza na to, że Bóg jednak nie zniszczy Niniwy). Pozdrawiam:)

Biblijny potop przez agnostyków i ateistów jest często podawany jako przykład okrucieństwa biblijnego Boga. Wiersz próbuje przenieść punkt ciężkości tego tematu na zło w człowieku, oczywiście w ramach "głosu wołającego na pustyni" :) :) Pozdrawiam:)

Wiersz operuje formą groteski, ale dotyka ważnych tematów. Prawdą, która najtrudniej sobie toruje sobie drogę w umysłach ludzi wierzących jest to, że wszyscy jesteśmy źli. Pozdrawiam:)

Wiersz nie dochodzi do tematu zbawienia i Jezusa, bo nijak nie dałbym rady zmieścić tego tematu w formie groteski. Napisałem dłużej januszkowi poniżej na temat samego wiersza. Temat Zła pasjonuje mnie od dawna i od dawna też, z różnym skutkiem, przeważnie miernym, próbuję go zmieścić w formie wiersza. Znak tęczy w Biblii jest nie tylko obietnicą, że drugiego potopu jako sposobu rozprawienia się ze złem, nie będzie. Dla chrześcijan jest też zapowiedzią przyjścia Jezusa i zupełnie innego rozprawienia się ze złem. Tyle tylko, że ludzie nieznający Ewangelii nie są wstanie zobaczyć, że w Chrystusie Bóg rozprawił się skutecznie ze Złem. Serdecznie pozdrawiam. Zgadzam, że whisky bezalkoholowa to skandal:)

Bez względu na to jaki mamy stosunek do wiary faktem jest, że historia świat opisana w Biblii kończy się Apokalipsą .... Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuje jolka za trafną uwagę. Asterio nie wchodziłbym tak szybko w rolę oskarżyciela . Niewątpliwie pycha jest grzechem, który zagraża mi jak i Tobie, ale akurat w tym wierszu to nie pycha tylko rozpacz umysłu próbującego rozwiązać problem Zła była motorem napędowym. Zobacz moja odpowiedź januszkowi na temat wiersza. Pozdrawiam.

Wyluzuj, to groteska...

Odczucie, że żyjemy w cieniu nadciągającej katastrofy pojawia się dość często bez względu na stosunek do spraw wiary... Pozdrawiam:)

:) :) Pozdrawiam i dziękuję za dowcipny wpis:)

Cieszę się, że udało się trafić w sedno. Właśnie to jest siłą dobrego wiersza – kiedy wszystkie elementy pracują na główny temat i można stopniowo odkrywać jego głębię.
Niereformowalna natura ludzka to temat ponadczasowy … i wciąż wart poetyckiego dociekania.

Dziękuję Ci za naprawdę trafny komentarz, bo naprowadzający czytelnika na główny temat wiersza. Wszystkie pozostałe wątki mają jedynie ilustrować problem niereformowalnej natury ludzkiej i to wokół tego problemu buduje się wiersz. Pozdrawiam serdecznie)

O;
Bardzo dziękuję za aż tak pokaźną wypowiedź
; faktycznie inaczej podchodzimy do tego problemu
np. dziś usłyszałem o życiu Oli
z relacji osób jej towarzyszących wiadomo że przeczuwała swą śmierć i nawet pragnęła być ofiarą (ofiarną)
https://www.google.com/search?client=firefox-b-e&q=Aleksandra+Gabrysiak
i dzięki takim moim zdaniem
Apokalipsa nie będzie catastasis
a Apocalypsis co opisałem w
https://www.twojewiersze.pl/pl/wiersz,KTFuN0EzVTlnMF40ITcsOVA3RDc

(a tu także w wersji muzycznej)
https://www.twojewiersze.pl/pl/wiersz,WTFON2EzKzl1Mi0yOjAkNE45QDU

oczywiście to jeszcze nie jest przesądzone
ale jak mówią dopóki piłka w grze....

Pozdrawiam serdecznie.

Forma groteski wydała mi się najlepsza, by podjąć wierszem trudny temat natury ludzkiej. Teologia katolicka i protestancka nieco inaczej podchodzą do tego tematu. Teologia katolicka ma bardziej „optymistyczne” podejście. W największym skrócie mówiąc, zakłada ona , że wprawdzie człowiek jest skażony grzechem pierworodnym i jego zdolność do czynienia dobra jest mocno ograniczona, to jednak, mimo grzechu, zachował on na tyle swoje podobieństwo do Stwórcy, że jest w stanie na zasadzie swojego wolnego wyboru podjąć, przy pomocy Bożej łaski, wysiłek odnalezienia drogi do Boga i zbawienia. Teologia protestancka zakłada, że grzech pierworodny na tyle silnie zatarł w nas podobieństwo do Boga, że nasza deprawacja przez grzech jest całkowita i mimo że człowiek jest zdolny do samodzielnego podejmowanie pewnych odruchów w kierunku dobra, to jednak nie ma w sobie możliwości, aby na zasadzie wyboru wolnej woli pójść drogą zbawienia i do tego potrzebna jest boża łaska, która działa tu niejako „nieodparcie” (łaska przejawia się w postaci wiary, która jest darem a nie osiągnięciem). Zauważ, że w obu koncepcjach człowiek jest z natury swojej zły, a nie dobry i jego skłonność do zła jest jego cechą naturalną. Opisany w Biblii potop często jest postrzegany jako wielka niesprawiedliwość Boga, a tymczasem historia o potopie jest w istocie teologicznym opisem Zła w człowieku. Znak tęczy jako obietnica, że nie będzie potopu, jest znakiem, który często przeszkadzał człowiekowi np. znak ten unosił się też nad Auschwitz, a Bóg nie ingerował. W mojej grotesce, z punktu widzenia człowieka Bóg kręcił kółka w brodzie, co wyraża ludzki punkt widzenia (wielokrotnie słyszałem w rozmowach, że jak nastały czasy Auschwitz to „Bóg poszedł na spacer i nie miał czasu dla nas”). Wiersz jest poniekąd wyrazem rozpaczy umysłu wobec zła, oglądanego z różnych stron. Co do łamania obietnic jest podobnie. Wystarczy spojrzeć na obecną już w Piśmie rozżalenie, że wciąż nie nastąpiła obiecana Paruzja. Wierzymy, że Bóg jest doskonały, wiec narzekanie na niespełnienie obietnic może wynikać wyłącznie z niezrozumienia duchowego. Pozdrawiam😊