Rzeczywiście, różnica między Miłoszem a Białoszewskim jest ciekawa, choć oczywista, a ja z nich dwóch najbardziej lubię Herberta (wyszło niezłe Trio do poczytania naraz ;). W każdym razie, w naszej skali między naszymi poetykami jest podobnie, jak to zasugerowałeś. Plus, że mogę Ci też bezpośrednio coś powiedzieć. Na przykład, że w przedziwny jakiś sposób nie da się w poezji skłamać, można się mylić, ale zawsze chodzi o prawdę, którą niektórzy widzą, jak Ty, natychmiast. Forma ostatecznie nie stanowi żadnej różnicy, wszędzie można dostrzec, w każdym przykuwającym uwagę obrazie, jak ten tu Twój wiersz, prawdę, którą instynktownie chce się zgłębić. I może o to chodzi?

Miłosz jest dla mnie bardzo ważny w ogóle; dużo by mówić, ale tu nie da rady. Miłosz był, między innymi, zwierzęciem tawernianym. W jednym z wierszu pisze też o udźcu baranim (ja wole jagnięcinę). I napisał wiersz o "Unde malum", czyli po łacinie "skąd zło?". Jest przykładem poezji, która odważnie nie boi się wielkich tematów jak zło, dobro , śmierć, Bóg, brak Boga, sens istnienia. Kiedyś w Krakowie usiadłem w pierwszym rzędzie na pewnym spotkaniu przed Miloszem i tak mnie zamurowało, że nie miałem odwagi zadać pytania, a wokół padały pytania tak żenujące , że znając Go z książek, chciałem zapaść się pod ziemię. Prawie w każdym moim wierszu gdzieś tam widać przebicie do tak zwanych tematów zasadniczych. Samo postawienie pytania, choćbym nie znał odpowiedzi , jawi mi się jako obowiązek. Doceniam bardzo Twój kunszt poetycki i mimo , że idziesz inna drogą, widzę ,że to co robisz, jest naprawdę cenne i wyjątkowe. Zawsze z ciekawością czekam na każdy Twój nowy wiersz , i wierz , że tak będzie , nawet wtedy gdybym może zmniejszył swoją aktywność portalową. Ciekawe , że Miłosz odwiedzając Polskę po Noblu, spotkał się tak na prawdę z jednym poetą. Był to Miron Boiałoszewski, ktoś zupełnie inaczej piszący. Pozdrawiam i życzę utrzymania lotu na wysokościach.

To pewnie wymiar w którym jesteś mieszkańcem starożytnych Aten i to w czasach gdy właśnie zakończono budowę Akropolu i możesz podziwiać ten cud świata antycznego i jesteś dumny z tego że żyjesz w tak pięknych czasach w tak pięknym miejscu. No chyba że chcesz do Delf, Sparty, czy Olimpii, albo do Syrakuz podpatrywac Arystotelesa :D

Ciekawa Twoja uwaga na temat piękna i zła. Co Grecji, to od dawna mam myśl, że w jednym z równoległych wszechświatów mieszkam w Grecji.