X
Tuż obok…
wolny
2022-09-26 17:43
Myśleniem i czerpaniem oddechu zajęci,
Obok kogo siedzicie? Może obok Śmierci.
„Blues” W. H. Auden
Obok kogo siedzicie? Może obok Śmierci.
„Blues” W. H. Auden
Ileż to razy przechodziłem
spokojny przez bramy
piekieł, szpitali i cmentarzy.
Z tymi, co jeszcze tu byli,
rozmawiałem o tych,
co znikali.
Głos i owszem,
ściszałem. Niech was to jednak
nie zmyli, nie jest dobrze
wyróżniać się wśród bliźnich,
zwłaszcza na pogrzebach.
Nie myślcie,
że nie cierpiałem,
albo nie miałem współczucia,
dla tych co odchodzą
nieco szybciej
ode mnie.
Rozpacz innych
wydawała mi się jednak
mocno przesadzona
w stosunku do codziennej
rozpaczy spacerowania
nad prywatnymi
otchłaniami.
Po powrocie
otwierałem książkę,
nalewałem whisky
i włączałem Mozarta,
wiedząc wszakże,
że piękno nie uleczy
ani cierpienia żyjących
ani pustych miejsc
po tych,
których nie ma.
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
9 razy
Treść
6
6
5
3
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Warsztat
6
0
5
9
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Anuk
2022-10-03
Świetny wiersz Kornelu, pustki po tych, co odeszli, nie wypełni nic. Codzienność pozwala oderwać się i zapomnieć na chwilę. Nie wyobrażam sobie trwania w tej rozpaczy, po odejściu bliskich, bez końca. Dobrze, że absorbuje nas życie. Są jednak takie chwile, kiedy te braki "przy stole" (choć to duże uproszczenie) odczuwa się szczególnie mocno. Pozdrawiam i dokładam garść gwiazdek, nie mogę się oprzeć.
Pianista
2022-10-03
Po przeczytaniu, właściwie to w trakcie przyszedł mi do głowy la Rochefoucauld:
„ Zawsze mamy dość siły, aby znieść cudze nieszczęścia”.
Podoba mi się ujęcie tematu tak spokojnie, bez patosu, jest to ciekawe, bo choć śmierć z jednej strony się jej domaga, to z drugiej jest taka powszednia.
W komentarzu napisałeś, że od rozważań nad śmiercią zaczęło się filozofowanie, ja słyszałem/ czytałem jeszcze o dwóch innych rzeczach, które mają tam sięgać: religia i tradycja.
Pozdrawiam.
„ Zawsze mamy dość siły, aby znieść cudze nieszczęścia”.
Podoba mi się ujęcie tematu tak spokojnie, bez patosu, jest to ciekawe, bo choć śmierć z jednej strony się jej domaga, to z drugiej jest taka powszednia.
W komentarzu napisałeś, że od rozważań nad śmiercią zaczęło się filozofowanie, ja słyszałem/ czytałem jeszcze o dwóch innych rzeczach, które mają tam sięgać: religia i tradycja.
Pozdrawiam.
Beata1
2022-09-27
W obliczu śmierci kogoś kto jeszcze przed chwilą był na tym świecie, rozmawiał, miał swoje plany różne myśli przychodzą do głowy, różnie ludzie radzą sobie z emocjami i reagują na pustkę po tej osobie.
Wiersz emocjonalny pod powierzchnią pozornego spokoju, poetycko ujęta treść, uruchamia refleksje.
Pozdrawiam serdecznie.
Wiersz emocjonalny pod powierzchnią pozornego spokoju, poetycko ujęta treść, uruchamia refleksje.
Pozdrawiam serdecznie.
2022-09-27
"Śmierć człowieka jest jak upadek państwa potężnego...", tak zaczynał pewien wiersz na ten temat Cz. Miłosz. Dysproporcja między bogactwem osobowości człowieka, a jego ciałem po śmierci jest porażająca. Najbardziej porażające są dla mnie tak zwane pogrzeby świeckie , przy całym szacunku dla ludzi niewierzących. Dziękuję za komentarz.
Monika Larn
2022-09-27
Śmierć, naturalna i niepojęta zarazem, dzieli z tymi, co odchodzą, a czasem jednoczy z pozostającymi. Na chwilę. Ostatecznie zostajemy z nią sam na sam. Za każdym razem.
Jeden z wierszy, w których każdy wers jest odzwierciedleniem także moich rozmyślań.
Pozdrawiam.
Jeden z wierszy, w których każdy wers jest odzwierciedleniem także moich rozmyślań.
Pozdrawiam.
2022-09-27
Od tematu śmierci podobno zaczęło się filozofowanie. Ciekawe, czy gdybyśmy żyli w świecie bez śmierci , to interesowalibyśmy się czymkolwiek poza cielesnym życiem.
Baba-Goga
2022-09-26
Stoicki spokój - czasem bywa odbierany jak obojętność.
Ale to może tylko łatwe godzenie się peela z przemijaniem tych, którzy byli raczej obojętni?
W każdym razie jest w tym wierszu, pod powłoką pozornego chłodu - niepokój i świadomość niezapełnionej pustki. Bo ujawniona rozpacz daje jakąś ulgę tak jak łzy - a cierpienie przeżywane w głębi może okazać się destrukcyjne.
Pozdrawiam
Ale to może tylko łatwe godzenie się peela z przemijaniem tych, którzy byli raczej obojętni?
W każdym razie jest w tym wierszu, pod powłoką pozornego chłodu - niepokój i świadomość niezapełnionej pustki. Bo ujawniona rozpacz daje jakąś ulgę tak jak łzy - a cierpienie przeżywane w głębi może okazać się destrukcyjne.
Pozdrawiam
2022-09-27
Na antypodach spokoju w takiej chwili jest zawodzenie zawodowych płaczek. Oczywiście u nas nie ma takiego zwyczaju , ale nawet napisałem kiedyś wiersz o chińskim, zawodowym płacz..? i jak to odmienić na rodzaj męski? Niby tak znam jeżyk polski... :) ;) Dziękuję za komentarz.
kmalenka8
2022-09-26
Wierzę życie wieczne Duszy, ale trudno czasem poskromić żal czy ból po zmarłej i bliskiej osobie...To silniejsze jest od tego, że kiedyś być może nasze Dusze spotkają się! 😊 Dobry wiersz...Pozdrawiam serdecznie 🍂⭐
2022-09-27
Tajemnicą jest to, że zdarza się , że ludzie wierzący mogą czasem silniej odczuwać ból rozstania od niewierzących, tak jakby wiara nie zawsze dawała nam tu uspokojenie. Dziękuję za komentarz. :)
Rambler
2022-09-26
Wiele prawdy zawarte zostało w wierszu. Prawdy cichej, takiej o której się nie mówi, nawet o niej się nie myśli, choć czuć jej oddech ma karku. Dziękuję za tak docierającą do wnętrza poezję!
2022-09-27
Ten obszar naszych doznań rzeczywiście jest wbrew pozorom dość tajemniczy i bardzo różnie podchodzimy do tych przeżyć, a nasza wiara , czy też niewiara nie zawsze rozstrzyga o tym, jak to przeżywamy. Pozdrawiam i dziękuję.
LidiaM-9
2022-09-26
Cierpienie nie musi być widowiskowe, może być spokojne i świadome, oparte na wiedzy, że życie nadal się toczy, a zmarli nie powrócą.
Pozdrawiam.
Pozdrawiam.
2022-09-27
Tak właśnie widzieli to stoicy. Niełatwo tak naprawdę dorosnąć do takiej postawy i wiersz trochę nadrabia miną w stosunku do jego autora:) Dziękuję za komentarz.
Marek Żak
2022-09-26
Bardzo dobry wiersz Kornelu, a tej rozpaczy szczególnie. Zawsze staje mi przed oczami teza Schopenhauera, że tylko to nas boli, co nas dotyka. Pozdrawiam
2022-09-27
Dziękuję za komentarz. Schopenhauer zdecydowanie tu pasuje, skoro mówi się o nim, że był jednym z najbardziej pesymistycznych filozofów w historii. :) Pozdrawiam.
Autor poleca
Autor na ten moment nie promuje wierszy
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
O rzeczach ostatecznych
Parafraza wiersza Ch. Bukowski „Bluebird”
Filozoficzne odkrycia przy goleniu
Poeci portalowi cd.
Tomasz z Akwinu a koniec świata
Niebezpieczeństwa nocnego czytania wierszy
Głodne świerszcze
Na śmierć Wayne’a Shorter’a
Paul Gauguin „Wizja po kazaniu”
Wspomnienie z Grecji
Marcus Iunius Brutus
Jezioro
Wynieśli Jezusa
*** (brzydka dziewczyna...)
Złoty cielec
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności