W pełni się zgadzam, "napisane sarny w napisanym lesie" to przekleństwo poezji jako takiej, zarówno w formie jak i w treści, a często w obu naraz, i także wśród zawodowców. Wspomnę jeszcze na marginesie, że twoja sarna jest autentyczna i niech nie będzie to odczytane jako chwalenie dla chwalenia. Dla mnie wiersz to utwór, który trzeba poczuć - w dotyku, w obrazie, w refleksji. No i zrozumieć. Nawał metafor i pięknych słówek to jeszcze nie jest wiersz.
Pozdrawiam

Sympatyczny, ciekawy wiersz. Panią Wisławę uważam za intelektualistkę, myślicielkę. Zawsze piszącą w sposób intelektualnie wymagający od odbiorcy.

Ciekawy wiersz, rodzący niezwykle ciekawe komentarze. Wiele można się dowiedzieć, ale też zgłebić, jak trudną i nieoczywistą sprawą jest pisanie w ogóle, a w szczególe wierszy właśnie. Dziś zastanowiłem się dzięki Tobie nad sensem oznaczania wierszy kolorami. Nie żebym kwestionował, ale... czy jak oznaczę kolorem czerwonym, to się czegoś boję? Czy jest to swoisty unik przed nieprzychylnymi komentarzami? Wiesz, trochę to tak zabrzmiało. Może tak rozumieją to piszący. A nikt nie lubi krytyki wprost. Każdy z nas zapewne chcę wierzyć, pomimo sprzecznych temu zapewnień (w tym samego siebie), że jest dobry lub choćby ma zadatki.
A może po prostu kolor czerwony zarezerwowany jest nie dla tych wierszy, których autorzy chcą uniknąć potencjalnej krytyki, ale dlatego że są mocno osobiste, emocjonalne. Może owa życzliwość fotyczyć przecież nie warsztatu czy poetyckiej wrażliwości wprost, a życzliwości wibec moich przeżyć. Tego nie jestem wciąż pewny. Myślę jednak, iż kolor niebieski to "marker" tych, którzy chcą usłyszeć konstruktywne zdanie na temat swojej poezji. Śmiem twierdzić, że my tu pozostali nosimy w sobie bardzo różną mieszankę oczekiwań w stosunku do siebie samych, jak i naszych bliskich i dalszych czytelników.
Wybacz ten głos spisany bardzo wczesnym rankiem. Twoją poezję osobiście bardzo cenię, a czy lubię to jeszcze nie wiem na 100%. Ale lubię poczytać, choć nie zawsze czuję się przygotowany na tyle, by zostawić ślad w postaci komentarza.
Pozdrowienia serdeczne.

Ja Cię bardzo doceniam jako poetę a jeszcze bardziej jako człowieka
Napisałam już kiedyś że wnosisz w moją przestrzeń mnóstwo ciepła
Pozdrawiam serdecznie 🙂

Oj Kornelu 😉Każdy czuje to inaczej i dobrze,że nie czujesz jak wspomniałeś w komentarzu poniżej, dyrdymałki,male istotne rzeczy i jak tu się zachwycać?Lubię twoja szczerość,ta w pisaniu również, doceniam ⭐

Myślę Kornelu, że wcale nie jest tak prosto pisać wiersze o sprawach, które nie mają styczności z rzeczywistością. Takich, które nie były doświadczone. Te sarenki, nawet jeśli już napisane, i nawet jeśli papierowe, to od skoku do skoku jednak opadają na podłoże, które uznać możemy za "ziemię". Samo już doswiadczanie czyjejś poezji, choćby był to autor mocno "oderwany" od rzeczywistości, jest już dla czytelnika świetnym doświadczeniem pięknego, acz niezrozumiałego świata poezji papierowej. Poezja bowiem granic nie lubi. Lubi natomiast nad nimi przeskakiwać jak te sarenki bardzo realne lub bardzo napisane już. Pozdrawiam Cię serdecznie.🙋‍♂️🙂

Lubię poezję Szymborskiej, grę słowem, subtelny dowcip i konkret!
Świetny jest Twój wiersz, właśnie nawiązujący do jej stylu.
Serdecznie pozdrawiam:)⭐

Ona swoje, Kornel Swoje,
bo szczęśliwi są oboje!
a dlaczego, więc odpowiem,
lirę lubią co się zowie!

Kłaniam się pięknie, bo sarenki mam codziennie!

Podoba mi się ta polemika z utworem Szymborskiej. I tak sobie myślę, że bardzo dobrze, iż podmiot liryczny nie chce pisać wierszy o napisanych sarnach...że nie powiela twórczości innych, a sam kreuje własną rzeczywistość poetycką na swoich zasadach. Dzięki temu powstają interesujące wiersze jak ten powyższy. Wiersze, które stwarzają nieograniczone pole do dyskusji. Twój wiersz jest po prostu świetny! Pozdrawiam.

Kornelu, nie uważasz, że pani WS jeśli nie wcześniej, to po 1956, a najpóźniej po 1989 roku powinna była była przeprosić za podpisanie apelu literatów potępiającego skazanych kilkudziesięciu księży, w tym trzech na śmierć? To już wtedy nic nie kosztowało, niczym nie groziło.
Pozdrawiam

Dokąd biegnie ta napisana sarna przez napisany las?"
Sarny nie ma, zginęła otoczona, była zbyt oswojona?