Mistycznie trochę z zagadkami...

Wpadam zasapana, bo mam wciąż opóźnienia, ale Twojego wiersza nie mogę pominąć. Przeczytałam komentarze i zgadzam się z tym, że myśli przeszkadzają nam być, trwać w teraźniejszości i czuć. Najdziwniejsze jest to, że nasz własny umysł zastawia na nas sidła, tak jakby chciał nam zaszkodzić, zabić tę cząstkę boskości czy absolutu, jaka jest w każdym człowieku.
Potrafiłaś świetnie uchwycić istotę rzeczy (jak zwykle zresztą). Pozdrawiam serdecznie.

By odzyskać prawdziwą siebie, trzeba pozbyć się pajęczyny słów i myśli biegnących zbyt szybko w sobie tylko znanym kierunku... Zatrzymać się, odetchnąć pełną piersią, nabrać dystansu, zetrzeć kurz i patynę... I chyba jednak myśl pobiegła za daleko :)

Opisujesz stan, który od czasu do czasu przytrafia się wszystkim i robisz to, używając ciekawej metaforyki.

Szczęśliwi Ci, co nie myślą :) Bardzo podoba mi się Twój wiersz :) Pozdrawiam :)

Niemyślenie to nie lada sztuka, kto to potrafi chociaż raz na jakiś czas, ten jest szczęśliwszy. Ciekawie ujęta bezwymiarowość punktu. Pozdrawiam

Dobre refleksyjne metafory... pozdrawiam

Tytuł Twojego wiersza przyciąga, uważam bardzo podobnie, jak SuviMay, że "niemyślenie" jest drogą do bycia i oczywiście nie chodzi o bezmyślność. Różnica polega na tym, że nie potrafię tego stanu osiągnąć. Twój utwór, w moim odczuciu, przypomina i zwraca uwagę na takie niuanse rzeczywistości, wypowiadanych słów, a może nawet poezji.

Ja właśnie najbardziej Jestem, gdy nie myślę. Nawet te ułamki sekund potrafią wypełnić błogością. Ten brak jest prawdziwą pełnią. Poszłam w swoim kierunku, ale co tam ;)) Bardzo ciekawą płaszczyznę do wielu rozkminek stworzyłaś:) Pogodności :)

Odwrócone "cogito..." w tytule ukierunkowuje czytelnika ku odracjonalizowaniu spojrzenia na rzeczywistość. Potem następuje "wytłumaczenie" poprzez zastosowanie ciekawej i zaskakującej metafory współrzędnych geograficznych. Pozdrawiam serdecznie.

Bardzo ładny i ciekawy wiersz, pobudza wyobraźnię.
Pozdrawiam serdecznie :)

Teoria Strun,
inaczej - kwantowe splątania.
✅

Rozmyślania na płaszczyznach pomiędzy współrzędnymi geograficznymi, a metaforycznymi są w pewnym stopniu powiązane ze sobą. Na różnej szerokości i długości geograficznej są gdzieś wpisane nasze myśli. Ten punkt, gdzie się one stykają jest naszym wnętrzem otwartym na tworzenie naszych myśli.

Pozdrawiam

Peel jest gdzieś w przestrzeni, która ma współrzędne, bo jest wymiarowa.
Jest punktem w jakimś wymiarze, ale bez punktu odniesienia - bo "wszędzie i nigdzie".
Współrzędne metaforyczne są bardziej skomplikowane niż te geograficzne lub te w układzie współrzędnych.
Otwierasz przestrzenie do myślenia - w głąb i w szerz.
Pozdrawiam ciepło.

Wiesz, Osiu, skoro już tu jestem, to tak sobie pomyślałem, że jednak poradzę Ci przemyśleć jeszcze ten wiersz :) Bo masz tu bdb pomysł, zmierzający do jeszcze lepszej puenty (definicja Absolutu/Boga - środek wszędzie, a obwód nigdzie), a zaczynasz od nieuzasadnionego błędu (rozwikłanie gałęzie? e-e rozwikłane gałęzie albo rozwikłanie gałęzi), a potem nawigujesz przez przestrzeń tego świata - który wręcz firmuje własne istnienie, stwierdzeniem Kartezjusza, że "jestem, bo myślę" - jednak Ty, płyniesz pod prąd, co dla mnie jest kolejnym powodem, żeby zwrócić Ci uwagę na, moim zdaniem, ten tu - niewykorzystany potencjał Twojej Myśli :) Naprawdę, sam bym się z tym pogimnastykował, gdybym na ten patent wpadł, ale mniejsza... W każdym razie, ja tu widzę rozłożone w warsztacie plany nietuzinkowego projektu, więc zwyczajnie, nie wystarcza mi ten, bazujący na nim - pokazowy model czegoś, co... No właśnie, wybacz, Osiu, za moje fanaberie, ale - czytam, więc jestem, ale gdzie? Podaj prawidłowe współrzędne, żebym mógł bez myśli trafić do tego punktu ;) Ponieważ od dawna uważam, że wszyscy jesteśmy dziećmi Jednego Punktu, a jego wpływ na moją poezję opisałem m.in. w "Alfabecie Punktu". Nigdy jednak nie próbowałem współrzędnych, za to Ty, tak :) Oczywiście, szanuję Twoje decyzje i przyjmę to, co postanowisz już bez marudzenia :) Dobrej nocki