Po raz kolejny ciekawie. Bardzo wymagające są Twoje wiersze, będę musiał dużo ich przeczytać, żeby Cię zrozumieć. 5/6
pozdrawiam :)

Fajny avatar

przyznam że taki rodzaj komponowania wersów jest dla mnie nieznany lecz jest w tym jakiś cel jak sądzę i to bardzo zaciekawia

kłaniam się
wszystkiego dobrego

Wczoraj razem z synem oczyściliśmy studnie .On na dole ja u góry .Wyciągnęliśmy 50 wiader brudnej wody i 12 wiader gęstego jak plastelina ,mułu teraz woda powinna być juz czysta .To już któryś dzień zszedł na przy tej studni .Sanm syn odkopał sztychowką 4 kręgi na dół potem zamazywanie szpar między kręgami specjalna zaprawa .Aż przypomniało mi się jak budowaliśmy dom,,ja wylewaliśmy wylewki itp.Widzisz ,ciężka praca nie jest mi / nam obca ale opłaca się czasem dać z siebie wszystko .To nie jest tak że tylko rączki złożone do nieba i nic od siebie .Zmęczeni ,brudni ale pełni satysfakcji o dobrze wykonanej pracy poszliśmy wczoraj spać .
Myślę że Twój wiersz jest też o o takim wspólnym działaniu ,o działaniu jak ja wczoraj z synem bez strachu ,bez lęku .Myślisz że nie bałam się o niego jak schodził do studni ?.On jednak jest uparty i ma to po mnie :-) Jestem dumna z syna .
Błoto też było wstrętne a wiadra wyciągane do góry też były ciężkie ale było warto .
,,Tkwić w parze "",no właśnie ....w parze współdziałania bo przecież nie w takiej parze jaka wszystkim się kojarzy.
Pozdrawiam.:-)

Nie wszystko musi być gładkie, żeby było prawdziwe. Kolejny Twój labirynt skojarzeń, w którym sens nie daje się pochwycić wprost, ale rezonuje emocją – zagubienia, napięcia, i kruchej wiary w coś „wokół”. Między wersami czuć próbę ocalenia sensu w świecie rozpadu – jakby każde słowo było ostatnim bastionem porządku, który trzyma się tylko rytmem i wiarą w piękno, które jeszcze trwa.
Znowu trzeba się nieźle nagimnastykować, żeby wysupłać z tego gąszczu sens – ale nawet w chaosie da się go znaleźć, byle nie uciekać na skróty.
5/6