Dzięki Izka1: poprzez problem z faktem, że mój właściwy mail jest tu zablokowany nie dostaję powiadomień. Zasadniczo bym z Tobą nie dyskutował na temat interpretacji, ale słowo "ławka" w tym wierszu nie występuje. Dziękuję za życzenia, ale o tym właśnie jest wiersz, że nie mam już w sobie miłości, która mogę komuś ofiarować jak kiedyś. No cóż; żelbetonowy ławnik to coś czego nie idzie już odmienić. Tu chodzi chyba b. o podejście, niż o jakąś konkretną osobę. Pzdr.!

Nie wiem, czy zauważyłaś, ale wypowiedzi są drukowane nie chronologicznie, a jeśli włączy się do rozmowy (jak tutaj) ktoś trzeci to już wychodzi ambaras jak w czeskim filmie. Napisałem Ci "patrz też mój tekst u Trocin" żeby się nie powtarzać. Iż masz na buzi motylka i gołąbka miało być raczej komplementem - ale, jak widzisz, nie całkiem wyszło, jak miało - w końcu skądś biorę to "powodzenie" u kobiet, że już z 50-ką na karku jakoś za męża żadna mnie nie chciała. Powiem jedno - usłyszane jest drugie i.. tak właśnie to ze mną jest.. :-)

RoMisiu Odyś z tobą nie walczy tylko żałuje i obserwuje.
Pozdrawiam.

to tylko moje odczucia po przeczytaniu wiersza
i nie zawsze muszą się one zgadzać z intencją autora
każdy z nas ma prawo do własnego zdania

Jak Ci się tak przypatrzyć to nosisz obydwa zwierzątka na twarzy - patrz też komentarz u Trocinki. Osobiście zacząłem tu dzisiaj po dość szybkim pisaniu, też czytanie i.. zaciąłem się na "wierszu" Stasia pisząc mu tak obficie, że się zmęczyłem. Może potem uda mi się jeszcze innym coś poczytać - robię to ale jakoś bardzo spontanicznie; szczerze mówiąc najbardziej denerwuje mnie nieszczerość. Odyś np. od samego początku już na portalu który zniknął prześladuje mnie szczerze na różne sposoby za mój styl pisania, jeśli posunie się za daleko to go zatrzymuje; ale przynajmniej nie ma w nim obłudy, dlatego akceptuję jego wybryki. A Sylwia od początku uważa mnie za jasnowidza lub proroka swojego życia. Czasem to się aż boję.. Nie znamy się w ogóle osobiście, a ona opisuje jakieś zdarzenie ze swojego życia - jakbym ja kogokolwiek tam znał. Ale o co chodzi? Jeśli ktoś w czyjejś poezji coś dla siebie znajduje to jest dla mnie to w porządku; jedynie nie lubię zbierania punktów w nadziei na ich oddanie. Takie działanie jest nie fajne i bardzo tego nie lubię.

Wszystko zrozumiane; mówmy ale lepiej o "autorze" albowiem ja nigdy nie byłem żonaty i cała tzw. wiedzą na temat temat to zwykły wytwór mojej fantazji. Tutaj autor porażony zostaje na dłużej samym faktem ile znaczy urwana nagle przyjaźń między kobietą, a mężczyzną, którym nie udała się miłość. Ta właśnie stoi im na przeszkodzie, aby się nadal przyjaźnić. Aż do postaci kamiennej i wniosek autora, że nie wyobraża już sobie miłości z zaufaniem i przyjaźnią. Trochę to może skomplikowane, za to ale napisane stosunkowo łatwo i prostym słowem. Porażony to też przerażony. Dziękuję i pzdr.

Ha, ha.. Chyba akurat w takiej kolejności, jak napisał.. :-)

Piszę tu już tylko wspominając. Bardziej o utraceniu przyjaźni, niż o kwitnącej miłości. Ciężko jest nie czekając zareagować na powrót odpowiednio i godnie.. Zaś czekać w nieskończoność..