zatruwasz moje myśli
a mi brakuje światła
już nie chcesz ze mną wyśnić
nieba bo wolisz piekło

a mi jest nie po drodze
przejrzystość chcę odzyskać
nim mnie pochłonie ogień
nim całkiem spalisz skrzydła

bo patrząc w twoje oczy
odnajduję w nich pustkę
czarnej bezgwiezdnej nocy
odbitej w czarnym lustrze

zatruwasz moje myśli
ja próbuję się bronić
i ponad nami wyśnić
odległość mniejszą o nic


ślad

życie we mgle ma drugie dno
które jest pełne niespodzianek
kolorujących życia tło
po nocnych wizjach tuż nad ranem

gdy w oczach jeszcze senność brzmi
i wizję świata podpowiada
brzemienną w pełne światła dni
jak rozpędzona maskarada

gdzie mgła się wznosi coraz wyżej
i na dnie pozostawia zgliszcza
samotnych słów i słowa zbliżeń
w których materia się rozpuszcza

jakby nie istniał wokół świat
a wokół świata kosmos istniał
tego co w nas zostawia ślad
a na dnie pozostawia bezład

.

zapisane w krwioobiegu
trzymam wersy nieczytane
bo w nich proza gmatwa przeszłość

a w przyszłości tworzyć zamęt
chciałaby mięsistym słowem
spaść na kartę niepytana

więc ją w krwioobiegu chowam
tak bezpieczniej proszę pana

pan nie musi oczywiście
wierzyć w słowo ani jedno
ale zanim pan tu przyjdzie
proszę znaleźć życia sedno

bez tej wiedzy nic nie warte
choćby najmądrzejsze słowa

w krwioobiegu zapisaną
prozę życia chciwie chowam


.