Rodzice szybko , zbyt szybko, zapominają, że byli kiedyś dziećmi i jak to jest być dzieckiem - stąd odwieczny konflikt pokoleń. Swoją drogą wiele razy zastanawiałam się nad tym, dlaczego tak się dzieje. Dzieci czują się przez to nierozumiane, nawet odtrącane, co z kolei buduje uczucie osamotnienia. Podjęłaś ważny temat, który wart jest przerobienia. Pozdrawiam.

Bardzo ciekawy, ale i smutny wiersz, sugerując się tym, że został napisany przez 12latkę.
Z tego też względu nie będę "czepiać się" technicznej strony.
Sam tekst jest poruszający, bo przedstawia młodziutką osobę, która widać, że ma za sobą jakieś niezbyt dobre chwile w życiu, odnoszę się do tej goryczy w dziecięcych ustach i słowach o umieraniu. Jestem pod wrażeniem podjętego tematu przez dziecko tak naprawdę i jestem ciekawa ile z tych myśli zostało w dorosłej osobie. Pozdrawiam!

Na minus(czytaj na to na co trzeba uważać) jest sporo nieregularności nie wszędzie widzę rymy ostatnie linijki mi zgrzytają
na przykład "gorzki smak goryczy" i ostatnia linijka trochę sens przeinacza lub gubi(lub jest on nieoczywisty a tam powinien już być puentowany).
Na plus to to że jak na dwunastolatkę to wypowiedź rozbudowana i widać przejrzysty wgląd w ideę różnic pokoleniowych(to twardy plus) twardo obrabiasz myśl i trzymasz się ściśle tematu. wprawnie operujesz słowem(jak na dwunastolatkę, choć niektórzy z nas dorosłych tak dobrze się nie wypowiadają).
Domyślam się że wiersza od tamtego czasu nie poprawiałaś.
Warto by było w obecnej wersji przedstawia wysoką wartość tylko w kontekście dowodu twoich zdolności. Jako wiersz jest taki ooo z powodu minusów które wymieniłem :)
Na koniec Gratuluję bo wiersz choć wymaga dopracowania to tematem udany. A należą Ci się gratulacje także za to w jakim wieku zaczęłaś pisać i co Ci już wtedy wychodziło :)