Most nad ciemną rzeką
Idziesz wciąż naprzód, choć nie wiesz, gdzie,
Szlak się rozwidla, zakręty miniesz,
A serce pyta: Dokąd? Choć wie.
Jak wiatr, co tańczy na pustym szlaku,
Człowiek wędrowiec błądzi przez czas,
Chwilę uchwyci? W kadrze zatrzyma?
Lecz ona znika – jak cień, jak blask.
To nic! To nic!
Dopóki sił,
Trzeba iść! Trzeba biec!
Nie poddać się!
To nic! To nic!
Wystarczy sił,
Jeszcze raz! Jeszcze krok!
Jeszcze dzień!
Życie jest mostem nad ciemną rzeką,
Raz jasność w oczach, raz głuchy mrok,
Płyniesz, jak chmura - wiesz co cię czeka,
Że w końcu znikniesz – jak kropla w toń.
GrzesioR
19-03-2025