Lot ku wolności? Tekst pięknie płynie, jak dźwięki fletni pana. Tylko... ten "doskonały wzór na śmierć i życie"... Pamiętaj na Ikara! Pamiętaaaj...

Taka wolność to już niemal mistyka. Oderwanie od szczytów pragnień, od tego jak grają ludzie, od śpiewów kobiety. To wszystko jakby porzucenie tego, co ziemskie, co doczesne, ale równocześnie co nas ogranicza i osacza poniekąd. W tym stanie ducha już się nie tęskni, bo dosięga się nieba. Złote góry i wyschnięte strumienie, to dla mnie symbol tych wszystkich wartości, które prowadziły przez życie aż do śmierci. Lama jakby łagodzi ten twardy obraz gór i suchość dawnych strumieni. Niemal jak baranek w innej symbolice, którą znamy. Takie mam skojarzenia. Wydaje się więc, że to właśnie wewnętrzna, dostojna wolność poprowadziła peela aż na wyżyny Niebieskie.
Można by też nieco inaczej zinterpretować ten wiersz, bowiem kondor bądź, co bądź jest padlinożercą. W tym sensie można dopatrywać się tu symboliki żerowania na cudzym nieszczęściu. Ten lot ponad całym światem poniżej byłby więc raczej zimnym, skalkulowanym na zaspokojenie własnych potrzeb egoizmem tudzież ogromną pychą. Lama byłaby tu symbolem naiwności, która biegając pod złotymi górami, myśli, że osiągnęła coś wielkiego, a nie domyśla się, że stanie się niedługo jedynie pożywieniem dla czającego się wysoko ponad nią ogromnego ptaka.
Mnie oczywiście bardziej podoba się ta pierwsza interpretacja z elementem mistyki. Natomiast obie wskazują na to, że i to, co wzniosłe, i to, co złe, czai się także na wyżynach ludzkich możliwości. To znaczy, że nie ma dla człowieka chwili odpocznienia od ciągłego rozwoju, od permanentnego dojrzewania, od ustawicznego rozwoju. Ciągle jesteśmy narażeni na atak zła, ale też zawsze stoi przed nami otworem możliwość sięgnięcia Nieba. Jedno, co łączy oba loty kondora z moich interpretacji, to spokój. Być może to jest właśnie wskazówką dla czytelnika: by zachować spokój ducha. Panika i chaos zawsze są destrukcyjne.

Oczywiście sam opis lotu kondora, jak już zauważyli poniżej nasi mili poeci, również jest pięknie przez Ciebie spisany. Niby nic wielkiego, a jednak można poszybować.

Pozdrawiam Cię serdecznie. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Pięknie i refleksyjnie odmalowałeś ten lot, już szybowałam jak ten kondor :) Pozdrawiam wieczorkiem:)

W Szwajcarii, gdzie z racji pracy często bywałem, jest taka stroma, wysoka góra pod miastem Spiez na trasie z Berna na południe. Kiedyś zobaczyłem kilkudziesięciu paralotniarzy z niej sfruwających. Oni pewnie w duchu Twojego wiersza, zafascynowanych przestrzenią, wolnością i czymś może jeszcze. Pozdrawiam

Co za piękny wiersz... aż mi tchu zabrakło z podziwu! Zabieram go do siebie.
Serdecznie pozdrawiam:)⭐