Twoje Wiersze - Holenderskie martwe natury (drugie podejście)

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

9 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Monika Larn

2025-09-29

Tak, ja jeszcze myślę dodatkowo, że jasna chole... motyla noga, sama tak malować nie potrafię!
Pozdrawiam :)

Larisa

2025-09-11

"Kiedy patrzę na holenderskie martwe natury", widzę człowieka w całej jego okazałości...
Bardzo dobry wiersz!
Serdeczne Cię pozdrawiam, Kornelu!

Kornel Passer

2025-09-12

Serdecznie dziękuję za komentarz i pozdrawiam:)

Sabina

2025-09-11

Moja babcia kiedyś miała w domu na ścianach sporo tego typu prac bo bardzo lubiła a mnie jakoś nigdy nie było po drodze się zarazić taką twórczością lecz wierszowanie powyższe bardzo ujmuje 🙂❤️

Kornel Passer

2025-09-12

Dziękuję za Twoją refleksję. Serdecznie pozdrawiam:)

Elżbieta

2025-09-11

Gdy patrzę na przedstawione owoce, zastanawiam się kim był, ten dla którego obraz powstał. Jeśli skórka cytryny mocno żółta i wysuszona, odgaduję, że to ktoś w mocno zaawansowanym wieku, jeśli na brzoskwiniach są plamki, to może nie tyle wiek, ale choroba, a może uczynki, ? W tych obrazach jest zawarta symbolika nie tylko statusu właściciela, ale także jego wieku, może zdrowia? podejścia do korzystania z życia. Obrazy "mówią" o ich właścicielach, jacy byli!
Serdecznie pozdrawiam, Kornelu:)⭐

Kornel Passer

2025-09-12

Dziękuję za Twoją refleksję i pozdrawiam serdecznie:)

Lenia

2025-09-11

Ciekawy wiersz, jakby pośmiertne spojrzenie na rzeczy materialne więcej mówiło o ich życiu...pozdrawiam serdecznie:)

Kornel Passer

2025-09-12

Dziękuję serdecznie:)

jolka

2025-09-11

Dobrobyt domagał sie artystycznego opisu,jakby uszlachetnienia codzienności..Zadziwiajaca jest jakość ,często kulinarnych,szczegółów Świetny wiersz

Kornel Passer

2025-09-12

Dziękuję za refleksję i przychylną ocenę. Serdecznie pozdrawiam:)

sturecki

2025-09-11

Tak, można się doszukać w holenderskich martwych naturach zapisu codzienności, w której przedmioty mówią więcej o życiu niż patetyczne pieśni. Światło na tkaninach i cisza po ludziach stają się trwalszym świadectwem niż słowa. Bo czasem o człowieku najpiękniej opowiada zwykły stół z jego talerzami.
6/5

Kornel Passer

2025-09-12

Dziękuje sturecki za Twój komentarz. Serdecznie pozdrawiam:)

sturecki

2025-09-11

do "Jastrz"
Zgoda, przyjmuję Twoją historyczną rację – te stoły były pokazem zamożności,
ale w tym tkwi paradoks: dziś bogactwo blednie, a zwyczajność blasku zostaje, trwając ponad dawnym przepychem.

Kornel Passer

2025-09-11

Dodam tylko, że wysokość wynagrodzenia dla malarza często była uzależniona od ilości przedmiotów, które miał namalować.

Jastrz

2025-09-11

To nie są "zwykłe stoły". To są stoły, na których zebrano naczynia i dania specjalnie po to, by malarz mógł je uwiecznić. Obrazy miały być manifestacją bogactwa. Malowano je po to, by kiedyś, po stu, dwustu, czy nawet więcej latach jakiś praprawnuk zamawiających mógł się pochwalić: "Pochodzę z dobrej rodziny. Już moi prapradziadkowie w XVII wieku należeli do wyższych warstw społeczeństwa. Popatrzcie, jak jadali!"

Jastrz

2025-09-10

Mam podobne wrażenia.

Kornel Passer

2025-09-12

Dziękuję za Twój wpis. Pozdrawiam:)