uważaj więc

może się zdarzyć w perspektywie dłuższej
że bezpieczne Siem-ce po prostu opuszczę
strzeli mi do głowy zwiedzić nasz kraj kochany
puszcze się wtedy w szalone tany
i znajdę się tam gdzie sobie zamarzę
wszystko zależy od tego co się jeszcze zdarzy

A Ty gdzie mieszkasz? skoro pytałeś mam prawo zapytać o to samo...

Zawsze chciałem wiedzieć,
gdzie Cię spotkać można.
Przypadkiem się natknąć,
perspektywa trwożna.

Żeby było honorowo,
Dodam też od siebie słowo.
Sprzeczka była żartobliwa,
Toteż nas nie poróżniła.
Jest to prawda oczywista,
Więc niech żyje nam Pianista!

Dzisiaj pisać już nie mogę
Bo się wyspać musze już
Jutro praca z rana czeka
więc do wyrka już nie zwlekam

Ten spór skończyć pora dziś
bo nic z tego już nie będzie
Pokój to jest dobra myśl
Ja na zgodę podam rękę

Męki z Wami dobra sprawa
kupa śmiechu i zabawa
lecz na dzisiaj skończyć muszę
z rana w pracy stawić się muszę

OK, pokój tu ogłaszam
i do wierszy Was zapraszam,
w tym temacie skończmy rymy,
bo wychodzą z tego dymy.

Oh, droga Lidio, to nie tak,
nie chcę by Ciebie trafiał szlag.
Nie pytałem wszystkich wokół,
zatem proszę, się uspokój.

To jest primo, a secundo
dość istotne, droga Lidio,
że to moje „ja” liryczne,
inne jest niż „ja” muzyczne.

Jeśli tańczyć ze mną zechcesz,
powiedz gdzie, przyjdziemy we trzech,
pisarz, muzyk, części obie,
ja we własnej mej osobie.

Proszę nie groź tutaj BB,
chyba, że czujesz potrzebę.
Nie narzuci mi nikt jarzma,
wolność dla mnie sprawa ważna.

Żeby mówić takim tonem,
Trzeba chyba być nicponiem.
Dzięki za te Wasze rymy,
i że się razem męczymy.

Myślę że Lidii głowa,
nie jest jak bomba atomowa.
Monitor nikomu nie wybuchnie.
Więc nie ma co truchleć.

Lice sobie ice może Katowice.
A może Skerniewice lub Police.
Musze wykreślić Pilice i Dębice
bo to nie bardzo kończy się na ice.

Może w Kieleckiem Pianista się chowa,
bo tam właśnie często jest taka mowa.
Że tymi coś, a ja nie bardzo.
No jednak Pianisto. To tak jest nie bardzo!

Lidia i Ja się pochwaliliśmy a Ty nam nie bardzo.
Kornel się zawstydził ale ujdzie mu darmo.
Bo To Ty pytałeś się nie wypierałeś
Na koniec się wypiąłeś i brzydko się zachowałeś.

Może twoje ice to właśnie Chojnice
a może niepozorne Zdzichowice.
Pianisto nasz drogi nie bądź waść "Wredota"! podpowiedzi garść daj bo to nie robota!

Co do ulic nazwy to zachowaj sobie.
Samo miasto wystarczy to powiem ja Tobie.
Bo jak nie, to przestanę Cię lubić
O komentarz wtedy nie masz co się łudzić!

BB pracę masz mocarną,
Lidię naszą szał ogarnął.
Spróbuj więc coś skombinować,
bo się trzeba będzie schować.

Teraz to żem się wkurzyła,
Już nie będę taka miła.
Jeden mi coś sugeruje,
Drugi wykpić się próbuje.

Ach Pianisto, Ty podstępny,
Serwujesz nam tu wykręty.
Ciekawy jak z rynku baba,
Pyta a nie odpowiada.

To się tak nie godzi czynić,
Innych pytać i się wykpić.
Coś masz pewnie do ukrycia,
Sam tak piszesz, znasz to z życia?

Wybacz moje słowa ostre,
Lecz fundujesz mi zagwozdkę.
Skrywaj dalej swe sekrety,
Nie zatańczym, więc – niestety!

BB, jakie Twoje zdanie,
Po czyjej Ty stronie staniesz?
Jakie Twoje stanowisko?
Niech Twój głos rozstrzygnie wszystko.
;))

Ok, mój Pianisto, Twój wyrok przyjmuję,
więcej na ten temat nic nie oczekuję.
Myślę, że i Lidia też z tym się pogodzi,
BB może nawet piwo Tobie schłodzi.

Dzień dobry, Kornelu.
Ulicy czy miasta
nazwy nie zdradzę,
koniec z tym i basta!

Od dziczy wolałbym
tropikalną wyspę,
lazurowe morze,
kryształowo czyste.

Zawsze cisza, spokój
i klimat wspaniały,
ocean szumiący,
codzienne upały.

Witaj mój Pianisto,
który mieszkasz w -ice,
nie podajesz miasta,
to podaj ulicę.

Zawsze miło będzie
ulokować Ciebie,
we wyobraźni naszej
będzie ci jak w Niebie.

Wystarczy, że będziesz
mieszkańcem ulicy,
bo jak nie, pomyślę,
żeś zamieszkał w dziczy.

Zaraz też pośpieszę
złożyć wyjaśnienie,
że mieszkanie w dziczy
to moje natchnienie.

Wcale więc nie byłbym
tym jakoś zgorszony,
ale wręcz przeciwnie,
zazdrością skażony.

Dość z pytaniami tymi.
Nie rozmawiaj z obcymi,
tak mówili rodzice.

Lecz powiem, mieszkam w mieście,
jeśli chcecie nie wierzcie,
co się kończy na –ice.

Koleżanko, kolego,
ja sam nie chcę tego,
nazwy miasta nie zdradzę.

Powiecie – hipokryta,
nie mówi jednak pyta.
Nic na to nie poradzę.

Przepraszam, muszę wtrącić jeszcze raz trzy grosze.

Żyję i pracuję w nadwarciańskim grodzie
Gdzie się czworo rogów ponad miastem bodzie.
Dzieje się to zawsze na ratusza szczycie
Co dzień o tej porze, gdy słońce w zenicie.
Teraz Ty, Pianisto nie bądź tajemniczy,
Wyjaw nam, gdzie mieszkasz, wszak nie żyjesz w dziczy?