Bardzo ciekawy wiersz, który po tytule niby wszystko zdradza, ale jednak ta miłość jawi się w tak różny sposób, że aż pokusiłam się na małe zagłębienie się w treść, by wydobyć refleksję: w którą stronę ta miłość w Twoim wierszu poszła. I pomyślałam sobie o relacji, w której dwoje ludzi po przyjaźni przechodzą w namiętną relację, ale tak intensywną, że zwyczajnie nie są w stanie na dłuższą metę unieść jej ciężaru. Te chwile, które opisałeś swoją drogą bardzo obrazowo, ale z zachowaniem pięknych metafor, uświadamiają mi, że czasami gdy czegoś pragniemy, i właśnie to dostaniemy, to ciężko jest się powstrzymać, by cieszyć się tym dłużej, by rozłożyć sobie te emocje, na które się czekało jakoś na raty. Z drugiej strony, gdy tak się zrobi, nie będzie tego "wow", nie będzie tej erotycznej, pożądanej intensywności, i może to właściwa droga? Zapragnąć najmocniej, choćby miało to być ten jeden tylko raz. Przecież wspomnienie tej chwili będzie się żarzyć jeszcze przez wiele, wiele lat.

Pozdrawiam!

Miłość ma różne oblicza... A wiersz piękny.
Pozdrawiam z gwiazdami :)

Podoba mi się, a miłość to pojemne słowo i niejedno ma imię. Pozdrawiam

Erotyk wart gwiazdek***
Zatem pozdrawiam, Darku, i gwiazdki zostawiam:) B.G.

Miłość ma tak wiele odcieni, tyle barw, tyle zakrętów i tak wiele rozwidleń.....
Często jest niełatwa, niepokorna, zagmatwana....
Czasem wplątuje nas w trudne relacje i zamiast przynosić spokój i ukojenie - przynosi ból...
Pierwsze wersy utworu przeczytałam jednym tchem niemalże, bo onieśmieliły mnie....
Potem czytałam już z większą odwagą :)))
Cieszę się, że podmiot doszedł do miejsca, w którym może zacząć spokojnie oddychać.... ;)
Pozdrawiam iskrząco :))