Cały świat to matematyka i fizyka, wszystko się na nim opiera. Bardzo ciekawie dobrane metafory, porwało mnie :) Pozdrawiam serdecznie :)

Z matematyką nigdy nie było mi po drodze, ale po wielu latach to ze mną "pani od matmy" zapijała swoje smutki... Pozdrawiam cieplutko :)

pod wrażeniem***

To prawda, to, że żyjemy oznacza, że musimy też umrzeć. My, mali ludzie, będący tylko częścią czegoś większego ale wciąż ważni.
Świetny wiersz.

Pozdrawiam serdecznie :)

'wciąż jesteśmy nierównoliczni' - kapitalne podsumowanie... jestem pod wrażeniem!

Jesteśmy jacyś , źli, dobrzy i nigdy nijacy.
Jesteśmy piękni- bo w człowieku jest wszystko- i wielkość i małość.
Piękny.

choć opowiem i bajkę o kole i trójkącie
co macierz niewymierną stworzyli w prostokącie
i liczbą urojoną się złączeni w przestrzeni
tak że granica nieciągłości
wyznacznika macierzy ich nie zmieni

choć pokarzę ci wektory prostopadłe
co w przestrzeń wielowymiarową
składają cię nagle
i tak sprawnie i tak dokładnie
że zbiór liczb nie wymiernych
monstrum Cantora dopadnie

i choć nieskończoność
między zero a jeden się wkrada
choć tym wkradaniem złota zasada włada
to staniemy obok siebie jak punkty w odcinku
lecz między nami innych punktów będzie
bez liku to my będziemy początkiem i końcem
wartościami brzegowymi przestrzeni
po czym zamkniemy się w sobie razem
równaniami nie liniowymi

to my damy aksjomaty geometrii naszego świata
to my zamkniemy algebrę w doskonałych teomatach

Pozdrawiam :)

wiersz z bardzo wysokiej półki ...a dopiero pisałem... że z Matematyki byłem gamoniem ...

ciekawa forma i znaczenie tego wiersza, a wers ‘’bo już samo życie zaczyna się wyrokiem śmierci’’ porusza tu i teraz….
bardzo dobre

czasami wystarczy taka " pomocna dłoń",by poczuć się ,że nie jesteśmy sami
w tej wędrówce życia.

Pozdrawiam 🌞

Uuuu, szczęka opada, to już wyższa matematyka, nie piszę się na analizę tego skończonego ciała, zbyt dużo niewiadomych i zmiennych :) , ale tekst intrygujący.
Pozdrawiam.