Tak bardzo głodny duch pięknego odgłosu głuchej ciszy

przenika słuch gdy magia miejsca konfrontuje się z niczym

tym bardziej, gdy nie sposób zliczyć przeżytych w tym miejscu chwil

które swego czasu tak bardzo dodawały ludziom sił



Każde opuszczone miejsce, podwórko czy miejsce pracy

tętni teraz ciszą, która dla mnie dużo jeszcze znaczy

bo wszędzie tam, gdzie nie ma ludzi, ja po prostu jestem

i za każdym razem utożsamiam się z tym miejscem



Po to tylko, by nakarmić swojego ducha

które już dawno swego środka nauczyło się słuchać

nie sposób odnaleźć w ludziach cząstki samego siebie

bo oswajanie ciszy miejsca mnie wychodzi lepiej



Wszędzie tam, gdzie człowiek zostawił swe człowieczeństwo

słychać tylko głuchą ciszę, którą ja zbieram do wewnątrz

potrzebni mi są ludzie, by czerpać z ich ducha które zostawią

w miejscach, które niejednokrotnie ich jestestwa pozbawią



A wtedy gdy z powrotem wracają w te same miejsca

ich ducha już nie ma, bo ja skradłem go dla siebie do wnętrza

oraz mi podobni, dlatego tak głodny ducha ludzi z tych miejsc

opustoszałych i wolnych, wypełnia tak wiele serc



W tym również moje, by z własnego środka mieć ostoję

na teraźniejszość, by być wolnym od rostrojeń

na temat przyszłości i wspomnień, bo to stanowi podporę

do tego, by tu i teraz żyć godnie i spokojnie od pokoleń