To wszystko we mnie zrodziło się z potrzeb serca i duszy

gdy ponad miesiąc skądinąd wciąż miałem z zebranych spuścizn

widok na mnie samego - i już wiem, że Ona jest pełnią mego życia

a gdy tak dopełnia całości od wewnątrz - po prostu chcę oddychać



Jej oddech jest i zawsze był mym oddechem na wieczność

nie umiem już żyć bez Niej, a gdy mam potrzebę zaczerpnąć

tlenu, którym jest dla mnie - wystarczy mi Jej bliskość przy mnie

bo bez Niej, jak i Jej beze mnie w Nas samych wszystko stygnie



Teraz żywot płynie, bym mógł we łzach szczęścia Jej oddać

ogrom Naszych wspólnych zwycięstw, zamiast się poddać

walczymy o Nas, by móc wreszcie przypieczętować

aż po grób Symbiozę, dzięki której chcemy z jestestw swych celebrować



A celebrujemy życie przy sobie, by wszystko inne było epizodem

bo gdy linia życia się skończy, my będziemy siebie tylko mieć przy sobie;

To wszystko utkwiło gdzieś w Nas z potrzeby życia wygodniej

by trzon Wnętrza Symbiozy - z serca bohemy - był Naszym Domem